Bir çocuğun çıplak ayaklarıyla geziniyor

Bir halkın ona ait olmayan savaşı

Baksan sefaleti göreceksin

Yoksulluğu, açlığı, acıyı…

Yoksa gördün de yüz mü çevirdin?

Çevirme kardeşim

Görüyorsun, hepimizi aynı sefalete sürüklüyor

Çürüyen kapitalizm

Ne o çocuk son mağduru savaşın

Ne savaşlar bitecek

Sen, ben “dur” demedikçe

“Yeter” demedikçe bu zulüm kervanına!

Biz dur demedikçe bu haksız

Bu vefasız düzene

Katlanarak artacak yoksulluğumuz

Rüzgâr kurutacak gözyaşlarını çocuklarımızın

Gel, bir edelim gücümüzü

Yumrukları sıkıp, dur diyelim savaşlara

Açlığa, yoksulluğa

Ve tüm bu zulme dur diyelim!