Kara bulutlardan örülü kentler

Kulakları sağır eden sessizlik

Fabrikalarda çürüyor vardiyalı köleler

İnsan istifi otobüsler

Kahve masalarına terk edilmiş

İşsiz işçiler

Önlerinde koca bir belirsizlik

Son teknoloji bombalar deneniyor

Adına barış denilen katliamlarda

Açlar alabildiğine aç

Toklar doyabildiğine tok

Tokların sayısı

Binde biri yok

İşte böyle bir zamanda

Bir bebek geldi dünyaya

Adı UİD-DER

Önce emekledi

Sonra ilk adımlarını attı

1 Mayıs günü kırmızı elbisesiyle

İlk adımlarla birlikte

Konuşmaya başladı

İlk sözü enternasyonaldi

Susmaktan kararmış yüzlerde

Bir ışıltı belirdi

Etrafında onu sevmek için toplanan

Kalabalığa seslendi bebek

Ben büyüdüğümde açlık olmasın istiyorum,

Ben büyüdüğümde savaş olmayacak diyorum

Benimle birlikte yürür müsünüz dedi

İşçiler hep bir ağızdan evet dediler

Her adımda biraz daha büyüdü bebek

Bir önceki adımı sonrakini izledi

Yürüdükçe yere sağlam basmayı öğrendi

O büyüdüğünde hiçbir şey eskisi gibi olmayacak

Birlikte büyütecekler UİD-DER’i

Birlikte yürüyen işçiler

Açlığı yoksulluğu, savaşları

Birlikte silecekler, yeryüzünden

Ama unutmayacaklar onu dünyaya getirenleri

Her 1 Mayıs günü

İnecekler meydanlara ilk heyecan gibi

Binler, milyonlar, milyarlar olacaklar

Kim mi söylüyor bunu

UİD-DER’le yürüyen bir işçi…