Türkiye’deki sınıf kardeşlerimiz,

UİD-DER’li emek aktivisti kardeşlerimiz,

İran rejimi sekiz yıldır ilk kez işçilerin 1 Mayıs’ı kamuya açık biçimde kutlamasına ve gösteri yapmasına izin verdi. Bu gelişmenin, başta son birkaç ayda işçilerin mücadeleciliğinin artması olmak üzere birçok iç ve dış sebebi var.

Elbette İran rejiminin Uluslararası İşçi Günü’nün nasıl olması gerektiğine ilişkin görüşü işçilerinkinden çok farklı. 1 Mayıs törenlerinde rejim yanlısı İşçi Evi’ni ön plana çıkaracak olması bir yana, halen cezaevinde olan Şahruk Zamani, Rıza Şahabi ve diğerlerinin safları arasına katılan Behnam İbrahimzade ve Manijeh Sadeghi gibi birçok bağımsız işçi aktivistini -önleyici tedbir olsun diye- tutuklamıştır.

Bu baskıcı tedbir, rejimin zayıflığını ve bağımsız işçi eylemlerinden ve örgütlerinden korkusunu açıkça göstermektedir. Bu yılki 1 Mayıs kutlamalarının İran işçi sınıfının en iyi geleneklerinin bir yeniden uyanışına işaret edeceğini ve kapitalist sömürünün giderek daha bariz hale gelen modern biçimlerine karşı mücadelelerinde daha büyük zaferler kazanmasına yardımcı olacağını umuyoruz.

Etnik kökeni ve dinsel inanışına bakılmaksızın İran’daki tüm işçiler arasında, özellikle de Afgan işçilerle, birlik ve ortak mücadele ve bölgedeki tüm işçilerle pratik dayanışma, sınıf düşmanına karşı zafer elde etmek için kilit etmenlerdir. Türk, İranlı, Kürt, Afgan ve Arap işçilerin sömürü ve baskı kıskacını kırmalarının tek yolu budur.

Yaşasın işçi sınıfının uluslararası birlik ve mücadele günü 1 Mayıs!

Bütün ülkelerin işçileri birleşin!