Ben bir hastanede temizlik görevlisi olarak çalışıyorum. Geçen günlerde bizim hastanede Samsun’da hastası tarafından öldürülen Doktor Kamil Furtun için bir basın açıklaması yapıldı. İki ayrı binada hizmet veren bir hastanedeyiz. Binalar farklı yerlerde o nedenle basın açıklamasının olduğu sabah hastanenin SES temsilcisi beni aradı. Çalıştığım binadaki doktor ve hemşirelere bunu duyurmamı istedi. Ben de hepsine tek tek gidip söyledim. Kendim de gideceğimi söyledim. Kendi imkânlarımızla açıklamanın bulunduğu binaya gittik. Açıklamanın yapılacağı alana geldiğimde gördüğüm manzara karşısında şok oldum. Koskoca hastanenin iki binasından topu topu 10-15 doktor vardı. Belki de o kadar bile yoktu.

Ben ilkokul mezunuyum; onların çoğuna göre cahilim. Bu doktorların da mutlaka çocukları ve aileleri vardı. O gün idarenin korkusundan dışarı çıkamayan doktorlarımız nasıl bir gelecek bırakacaklar çocuklarına. Daha fazla para kazanayım, daha fazla döner sermayeden kazanayım diye hesap yapan doktorların çocuklarına nasıl hesap vereceklerini çok merak ediyorum. Yarın bu çocuklar “baba, anne niye hiç mücadele etmediniz?” demeyecekler mi?

Ben isterdim ki bütün doktorlar dışarı çıksın. Eyleme, öldürülen doktor arkadaşlarının pankartını taşıyarak gelsin. Yarın benzer bir durumun onların başına gelmeyeceği ne malum? Mal, mülk, makam geçicidir. Makam olunca kendini insan sananlar makam gidince ne olacaklar? Bugün doktorların çoğu kafalarını kuma gömüyorlar. “Bize dokunmayan yılan bin yaşasın” diyorlar. Oysa o yılan onlara değmese de zehri çocuklarımıza değecek. Bütün bu olanların vebali, günahı hepimizin boynunda olacak. Kendimizin değilse de çocuklarımızın tahtını da, bahtını da yapmak bizim ellerimizde. Özgürlüğe çiçekli bahçeden geçerek gidemeyiz. “Bu mücadelede ben de varım” demekle ancak özgür oluruz.

Ben yine de her şeye rağmen SES sendikasına ve bu eylemde emeği geçenlere teşekkür ediyorum. Keşke insanlar hastanelerde karşılaştığı haksızlıklarda çalışanlara düşman olmasalardı. Böyle acı bir olay yaşanmasaydı. Devletin kötü uygulamaları olmasaydı, hastanelerde bunlar yaşanmazdı. O yüzden birine kızacak, saldıracaksak bu düzeni kuranlara dönüp bakmalıyız.