Karadağ’ın aksakallı bilgesi

Toplayıp Karadağ’ın kızlarını ve oğullarını

Toplayıp şehrin meydanındaki

Karadağ’a bakan koca çınarın altında

Karadağ’ın hikâyesini anlatırmış.

O Karadağ ki dermiş oğullara ve kızlara

O Karadağ ki

Sustuğundan beri

Doruklarında alıcı kuşlar yuva yaparmış.

Zirvesinde karabulutlar

Sustuğundan beri Karadağ

Ağıtlar yakar

Doruklarını gözyaşlarıyla ıslatırlarmış.

Gecenin bir vaktinde yıldızlar

Gecenin bir vaktinde ay

Kaybolmasın diye gecenin karanlığında Karadağ

El ele verip doruklarına ışıklar saçarmış.

Şehrin aksakallı bilgesi

Bembeyaz aslan yelesi saçlarını

Atıp arkaya doğru

Açıp iki yanına bacaklarını

Çivi gibi çakıp bakışlarını

Karadağ’ın dumanlı doruklarına

Gür bıyıklarının altındaki

Kıvrımlı dolgun dudakları titreyerek

“Ey Karadağ’ın oğulları ve kızları!

Şimdi eteklerinden doruklarına

Sarıp dört bir yanını Karadağ’ın

Tutmasın diye ellerinden

Oğullarının ve kızlarının

Kurtulmasın diye sömürü ve talandan

Silkinip kalkmasın

Savurup atmasın diye haramileri sırtından

Neyi var neyi yoksa elinde avucunda

Neyi var neyi yoksa canından ciğerinden verdiği

Canıyla, ciğeriyle söküp almak için

Salıp hortumlarını damarlarına

Salıp içmek için kanını.

Ve onlarca yıl daha

Ve yüzlerce yıl daha

Ve sonsuza kadar talan etmek için

Eteklerinden doruklarına kadar

Her bir kayasının ardında

Her bir tepesinin başında

Koparmak için oğullarının ve kızlarının başını

Kırk arşın kılıçlarıyla beklemektedir eşkıyalar.

Eyy Karadağ’ın oğulları ve kızları

O Karadağ ki

Gücünden ve kudretinden sual olunmaz

O Karadağ ki

Alıcı kuşlar tünese de doruklarına

Şerha şerha yarılsa da kara bağrı boydan boya

Bıçak kemiğe dayanmadan

Vakti zamanı gelmeden konuşmaz.

O Karadağ ki

Yüzlerce yıl geçse de üstünden

Binlerce yıl geçse de

Mutlak sorar hesabını

Ama asla unutmaz.