Sırtlarından 35 yıllık Türk Metal belasını atma onurunu yaşayan metal işçileri, direnişleriyle otomotiv ihracatında 500 milyon dolarlık kayba neden olmuşlar. Ekonomi Bakanı Nihat Zeybekçi bir açıklamasında böyle söylemişti. Bakana sormak lazım, bu işçiler 35 yıldır neleri kaybetti, nelere maruz kaldı? İşçilerin üzerine kene gibi yapışıp onların kanını emen Türk Metal çetesinden ve patronlardan neler çekti? İşçinin sırtından kaç tane dolar milyarderi palazlandı?

Metal işçilerinin mücadelesinden sonra MESS metal işçilerine toplamda 5 bin liraya yakın ödeme yapacak. Mademki işçiye bu paralar verilebiliyormuş, soruyoruz Bakan efendiye, işçinin geriye dönük kaybının hesabı ne kadar, kim verecek bunları? İşçinin yıllar içinde ödenmemiş paralarına ne oldu? 500 milyon dolar kaybeden patronlar yıllardır işçiden kaç 500 milyon dolar çaldı?

Aslında bu 500 milyon dolar bir başka gerçeği daha ortaya koyuyor. İşçilerin taleplerinin karşılanmamasının sebebi istediklerinin maliyeti değildi. İşçilerin mücadeleleriyle kazandıkları, kaba bir hesapla, 500 milyon doların onda biri kadar. Metal patronları işçilerin taleplerini kabul etmek yerine 500 milyon dolar kaybetmeyi göze aldılar. Çünkü biliyorlardı ki mücadele eden işçilerin taleplerinin karşılanması, diğer işçilere de örnek olacaktı. Hakkını mücadele ile almasını öğrenen işçinin patronlara vereceği zarar 500 milyon dolardan daha büyük. İşte bu yüzden patronlar işçilerin taleplerini kabul etmek istemediler.

İşçilerin çalışma koşularını daha da kötüleştiren yasaların altına imza atan Bakanın telaş etmesinin sebebi, yıllardır susturdukları, sefalet ve ağır çalışma koşullarına mahkûm ettikleri ve bir böcek kadar değersiz gördükleri işçilerin uyanıyor olması. İşçiler haklarını arıyor ve seslerini işçi kardeşlerine duyuruyorlar. Sendikalı sendikasız birçok işyerinde işçiler metal işçilerinin rüzgârıyla patronların dayatmalarına karşı iş durdurdular. Patronları sözleşme masalarına oturttular. Bu işçinin gücüdür işte. Ancak patronların kafasına daha güçlü bir yumruk indirebilmenin yolu sınıf bilinçli örgütlü işçi olmaktan geçiyor. Yeter ki kendi gücümüze güvenelim.