UİD-DER Kadın Komitesi’nin çalışmaları, kampanyası kapsamında emekçi kadınlarla bir araya gelip, sorunlarımızı ve çözüm yollarımızı konuşuyoruz. Sorunlarımızın üstesinden gelebilmemiz için örgütlü bir şekilde mücadele etmemiz gerektiğini, yoksa sorunlar arasında kaybolacağımızı ve çözümsüz kalacağımızı konu ediyoruz. UİD-DER Kadın Komitesi olarak, derneğimizdeki etkinliğin ardından konuğumuz olan emekçi kadınlarla vardiya çıkışı bir araya gelip işçi kadınların sorunları üzerine sohbetler ettik.
Sıcak bir çay eşliğinde sohbetimizin konusu kadınlara uygulanan şiddet ve kadının toplumdaki yeriydi. Bir işçi arkadaşımız şunları anlattı: “Kadınlara yönelik taleplerden en çok Kadına Şiddete Hayır talebini önemsiyorum. Çünkü hem babamdan hem de kocamdan fazlasıyla şiddet gördüm. Babam annemi sürekli döverdi, sorumsuz bir insandı. Annem çalıştığı halde evde söz sahibi olmadığı gibi üstüne bir de dayak yerdi. Ben bu duruma çok öfkelenirdim. Annemi korumak istediğimde ben de dayak yerdim. Bir gün anneme dedim ki; ‘seni yine dövmeye kalkarsa sopayla sen de ona vuracaksın. Yanında ben olacağım merak etme.’ Dediğimi gerçekten de yaptı ve bir daha babam bizi dövmeye cesaret edemedi. Sırf biraz huzur bulayım diye evden kaçmak için evlendim. Bu sefer de kocamdan şiddet gördüm, şiddete ben de karşılık verdim. Eski eşim, karşısında sağlam duran birini görünce bu sefer de psikolojik şiddet uygulamaya başladı. Bir kadın olarak yaşadıklarımı bir ben bilirim. Yuvayı kurtarmak istedikçe üstüme geldi. Bir çocuğum var. Onun için belki değişir ümidiyle sabretmiştim. Ama gördüm ki bir şey değişmiyor. Ben şimdi çalışıp hem çocuğuma hem de evime bakıyorum. Kendi ayaklarımın üzerinde sağlam durabiliyorum. Annem de yıllarca çalıştı ve emekli oldu. Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var ki; kadınlar olarak hayatta ayaklarımızın üzerinde sağlam ve özgüvenli durmamız gerekiyor. Çünkü kadınlara, fabrikada, dışarıda, otobüste her yerde şiddet ve taciz uygulanıyor. Çoğu kadın bunu söyleyemiyor. Korkuyor, ayıplanır, kendi suçuymuş gibi anlaşılır diye ses çıkaramıyor. Oysaki susmak, ses çıkarmamak çözüm değil, sustukça kadınların psikolojisi bozuluyor. Dedim ya kadına şiddetle ilgili yapılacak ne varsa ben de varım. Bu sorunlar hepimizin sorunlarıdır. Bir şeyler yapmamız gerekir.”
Bu sohbetin ardından, İşçi Dayanışması bültenimizin son sayısında yer alan “Emekçi Kadınlar Mücadeleye! Kampanyasını Destekliyorum Çünkü…” başlıklı yazımızda kadınların düşüncelerinin yer aldığı yazıyı hep beraber okuduk. Kartlara kadınların taleplerimizi neden desteklediklerini yazma fikrinin güzel olduğundan bahsettiler. “Demek ki birçok kadın bizim gibi sorunlar yaşıyor ama bir araya gelemediğimiz için çözüm yolunu da bulamıyoruz” diye ekledi bir arkadaşımız.
Bu ve benzeri birçok konuda sohbetler ettik. Kızdık, öfkelendik, duygulandık, yeri geldi güldük. O akşam kadın kadına güzel bir akşam geçirdik. “İyi ki bir araya geldik. Mutlaka bunu tekrar yapalım” dedi arkadaşlarımız.
Bizler biliyoruz ki işçi kadınlar olarak, çözüm yine işçilerin elinde. Yeter ki buna inanıp, bir şeyler yapalım. Bu kapsamda tüm kadın arkadaşlarımızı haklı taleplerimiz etrafında örgütlenmeye çağırıyoruz.
Emekçi Kadınlar Mücadeleye!
Kadına Şiddete Hayır!
Her İşyerine Kreş!
Doğum İzni Uzatılsın!
Gece Vardiyası Yasaklansın!