12 saat oldu fabrikadaydı

Hem düşünüp hem durmadan çalışmaktaydı

Düşünüyordu İşçi Ali

Ne çocuk olabilmişti, ne genç ne de serseri

15’inden beri alnında soğumamıştı teri

Başını sokacak bir evi vardı

Evde iki çocuğu bir de güzel karısı

İki çocuğu vardı ellerinizden öper,

Lakin kursaklarındaki lokmaya uzanan eller

Acıtırdı canını

Çok acıtırdı

Düşündü İşçi Ali

“Uyumuşlardır,

Onlar uyumadan eve dönmediğime darılmışlardır.

Neden her gün mesai var?

Onca insan, bu saatte, burada, böyle ne yapar?

İşe yetişmek için sofrada bıraktım sıcak çayımı

Neden göremiyorum üç gündür çocuklarımı?

Onların ekmeği kaçırır uykularımı.

Gece gündüz çalışırım uyuyamam

Geçim derdi uyutmaz mesaiye kalmasam

Lakin mesailer bana hep zarar

Aklımı kurcalıyor tuhaf tuhaf sorular

Derler ki çalışan kazanır

Hep çalıştım

Çok çalıştım

Kazanamadım sefaletten başka şey

Neden?

Derler ki asılır her koyun kendi bacağından

Ama besbelli insan başka türlü muamele görüyor

Bizim şu fabrikada 500 işçi çaresiz, işine asılıyor.

500 işçi bir patrona kölelik ediyor.

Beraberce çalışıp beraberce aç kalıyor

Beraberce hasret çekiyor uykuya

Ömrümüz sabun gibi beraberce eriyor.”

Makineler vızır vızır işliyor,

Makineler gibi işliyor zihni İşçi Ali’nin

Metal şekil aldıkça sorular çoğalıyor:

“Neden üç kuruş için bir ay çalışmaktayız?

Ekmekten başka nimet bilecek mi çocuklarımız?

Madem koyun değil insanız

Var mıdır başka maharetimiz?

Madem ellerimiz üretir her güzelliği,

Değiştiremez miyiz geleceği?

Madem emeğimiz döndürür şu dünyayı

Sömürdükçe semiren şu patronları atabilir miyiz başımızdan?

Kurtulabilir miyiz köle olmaktan?

Biz olmasak neye yarar makineler

Sömürüldüğümüz yeter deyip işçi kardeşlerimle

Yürüsek üstlerine nereye kaçar patronlar?”

Düşündü İşçi Ali, kararını verdi

500 kişi beraber çalışıyorsa o vakit hiçbiri yalnız başına düşünmemeli

İnsan sadece karnı ekmekle doysun diye çalışmamalı

Soruları çoğaltmalı, cevapları birlikte aramalı!