Gözümüzün önünde yitip gidiyor insanlar

Ömrünün baharında kopuyor yaşamdan,

Genç kızlar, delikanlılar, körpe çocuklar.

Hiç mi için yanmıyor be kardeşim!

Masmavi deniz, çağlayan sular, yeşil ormanlar

Katlediliyor birer birer

Azrail gibi çöreklenmişler üzerimize

Sülük gibi emiyorlar kanımızı asalaklar

Hiç mi görmüyorsun be kardeşim!

Sıranın sana gelmeyeceğini mi sanıyorsun?

O sıra sana geldiğinde çok geç olacak,

Daha fazlasını yazmıyor kalem

Uyan, kavganın tam vaktidir be kardeşim…