Her sene olduğu gibi bu sene de 1 Mayıs yaklaşırken heyecan içindeydik. Çünkü yumruklarımızı havaya kaldırıp taleplerimizi ve sömürüye olan kinimizi haykırdığımız, dünyadaki tüm sınıf kardeşlerimizle aynı anda aynı coşkuyu yaşadığımız bir gündü 1 Mayıs. Hiçbir güç bu coşkuyu elimizden alamazdı.

1 Mayıs alanında bizlere gereken her şey, hep beraber ve coşkuyla hazırlandı. Önlükler ve flamalar dikildi, pankartlar hazırlandı, sloganlar ve marşlar yeniden hatırlandı. Çevremizdeki herkesi bu coşkuyu bizimle yaşamaya davet ettik. Çalışma yürüttüğümüz mahallelerde afişlemeler yaptık Bu afişlerle daha geniş kesimleri burjuva düzenin saldırılarına karşı 1 Mayıs alanlarına çağırdık.

Nihayet o gün gelip çatmıştı. Tüm temsilciliklerimizden gelen arkadaşlarımızla beraber alana gittik. Alanda kortejimiz oluştuğunda manzara görülmeye değerdi. Kıpkızıl bir zincir gibiydik. Üzerimde UİD-DER görevli önlüğü vardı ve ben bundan gurur duyuyordum. Çevreden ilgi çok büyüktü. Kortejimize katılmak isteyenler öyle çoktu ki görevli arkadaşlarımız şapka ve flama yetiştirmekte zorlanıyordu.

Yürüyüşe geçtiğimizde beni duygulandıran, coşkuma coşku katan küçük bir olayı da sizlerle paylaşmak istiyorum. Kortejimize yaklaşan işçi bir kadın benden derneğimizin bültenini istedi. Onu görevli arkadaşa yönlendirdim ve elinde bültenle geri döndüğünde “Sizlere çok teşekkür ediyorum. Bana ‘80 öncesini hatırlattınız. Gençliğimi hatırlattınız. ‘80 öncesinin o coşkulu işçi mitinglerinden çıkıp gelmiş gibisiniz” diyerek elimi sıktı. Çok mutlu olmuştum. Ona düşüncelerini bizimle paylaşabileceği web sitesi adresimizi verdim ve dernek şubemizin yerini tarif ettim. Bizi mutlaka bulacağını söyleyerek ayrıldı oradan işçi ablamız.

‘80 öncesinin işçi mitingleri, 15-16 Haziranlar, grevler, direnişler, fabrika işgalleri, yükselen bir işçi hareketi… Elbette bizler o günlerden de öğreniyoruz ve benzer günler yaşayacağız. UİD-DER’le yürümeye ve mücadele etmeye devam ettikçe daha da güzel günler göreceğiz. İyi ki varsın UİD-DER!

UİD-DER YÜRÜYOR, MÜCADELE BÜYÜYOR!