Endonezya’nın Doğu Java bölgesinde Ljen volkanında işçiler sülfür madenciliğinde çalışıyorlar. Sülfür dünya çapında sanayide pek çok alanda kullanılan, kibrit yapımında çok yaygın bir maddedir. Sülfür aynı zamanda Endonezya’da şeker beyazlatmak için kullanılıyor. Ljen volkanı geceleri mavi gazlar püskürtüyor bazen rengârenk oluyor. Madende çalışan işçiler gün doğmadan sülfür toplamaya çıkıyorlar. Büyük kayalardan taşıyabilecekleri parçaları kırıp bambudan yapılan sepetlerine koyup sırtlarına alarak dağdan aşağı indiriyorlar. Kasabaya getirdikleri sülfürün kilosunu 7 sentten satıyorlar. Volkana çıkıp dönmeleri 4 saati buluyor. Sepetteki kayalar 90-100 kilo. İşçiler, bir seferin sonunda hâlâ güçleri kalmışsa tekrar bu dağı tırmanıp sülfür toplamaya dönüyorlar. Elde ettikleri gelir 11 dolar.

Ljen’de çalışan işçiler için tehlike dağa tırmanırken başlıyor. Bu volkanın içinden çıkan gaz zehirlidir. Birkaç kez soludukları zaman haftalarca öksürüyorlarmış ve işçiler gazın içinde kaybolduklarında bayılanlar oluyor. Bir an önce işlerini bitirip inmeye çalışan işçilerin birbirleriyle konuşmaya bile fırsatları olmuyor. İşçilerin içinde çalıştıkları ortamda havada bulunan kimyasal gazların ciğerlere ve gözlere çok büyük zarları var. Bu işte çalışanlar basit iş aletleriyle bunu yapıyorlar. Ekmek parası kazanmak için genç yaşlarda hayatlarını riske atıyorlar. Güvenlik önlemleri olmayan madenciler genç yaşlarda ölüyorlar. Renkli bir gaz bulutu haline gelen sülfür madeni insanları kendine hayran bırakırken işçilerin yaşamlarını karartıyor. Bazıları 30 yaşını bile göremiyor.

Dünyanın her yerinde kapitalistler işçi sınıfını korkunç bir sömürüye tabi tutuyorlar. Ucuz işçiliğin peşinde koşan egemen sınıflar sermayelerini işçilerin kanları üzerinde büyütüyorlar. Kapitalizm işçi sınıfının tüm haklarına saldırıyor. İşçi sınıfına ekmek parası kazanmayı ölümle eş değer tutan kapitalizm yıkılmalıdır. İşçi sınıfının sırtına oturmuş bu vahşi düzen yıkılmadan vahşet bitmeyecek.