UİD-DER Kadın Komitesi çalışma hayatında işçi kadınların yakıcı sorunlarına çözüm bulunması temelinde birçok talep için mücadele yürütüyor, kampanyalar düzenliyor. Bizler de taleplerin hepsini sahipleniyor ve bu talepleri için mücadelelerinde her zaman yan yana duruyoruz. Ama bir talepleri var ki benim çalıştığım işyerinde ve tüm iş yerlerinde uygulanması gerektiğini düşündüğüm için değinmek istiyorum. “Her işyerine kreş!” talebi.

Şu anki yasada 150 kadın işçi çalıştıran işyerlerinde kreş açma zorunluluğu bulunuyor. Erkek işçilerin faydalanması koşulu ise eşi ölmüş veya çocuğunun velayeti erkek işçide olan erkek işçileri kapsıyor. Aslında yasaya bakılacak olursa pek çok işyerinin bir kreşi olması ya da herhangi bir kreşle anlaşmalı olması gerekiyor. Ancak ne yazık ki bu hak sadece kâğıt üzerinde kalıyor. Üstelik kâğıt üzerinde bile kalmış olsa da çocuk bakımı sadece annenin işiymiş gibi kadınları esas alıyor. Peki, ama günümüzde çocuğuna bakan, çocuğunun annesiyle birlikte bakımını üstlenen babalar yok mu?

Bir erkek işçi olarak kendi çalıştığım fabrikadan ve arkadaşlarımdan örnek vererek konuyu biraz daha açmak istiyorum. Bizim çalıştığımız fabrikada erkek işçiler de bu sorunu iliklerine kadar hissediyorlar. Ben yaklaşık 550 erkek, 80 kadın işçinin çalıştığı bir fabrikada çalışıyorum. Haliyle bizim fabrikada kreş yok. Bu kadın işçiler için başlı başına bir zülüm. Kadın işçiler küçücük çocuklarını ya annelerine, ya kayınvalidelerine ya da komşularına bırakıp işe gelmek zorunda kalıyorlar. Ama bu sorun sadece kadın işçilerin sorunu değil. Erkek işçilerden küçük çocukları olanlar vardiyalarını eşlerinin vardiyasına göre ayarlamak zorunda kalıyorlar. Vardiyalarını eşlerinin vardiyalarının tam tersi yönde döndürüp çocuğa dönüşümlü olarak bakıyorlar. Sabah erkek işçi bakarken akşam kadın işçi çocuğuna bakıyor. Hem işyerindeki çalışma temposu, hem çocuk bakımı, hem de vardiyalı çalışma kadın ve erkek işçiyi adeta enerjisiz bırakıyor. Ben de fabrikada vardiya listeleri hazırlanırken yaşanan bir tartışmaya denk geldim. Erkek işçi arkadaş vardiya amirine “amirim, benim hanım gündüz vardiyasında, beni gece vardiyasına yazın, çocuğa bakacak kimse yok” dedi. Amir de dalga geçer gibi “çocuğu verecek kimsen yok mu?” dedi. Düşünüyorum da; eğer erkek veya kadın ayırmadan işçilerin çalıştığı her fabrikada kreş olsaydı böyle bir sorun yaşanır mıydı?

İşte tam da bu yüzden UİD-DER Kadın Komitesi’nin “Her işyerine kreş” talebi bütün işçilerin talebidir. Erkek, kadın tüm işçiler koşulsuz şartsız her işyerine kreş talebi için mücadele etmelidirler. Bu talep bütün işçilerin talebidir. Geleceğimiz olan çocuklarımızın sağlıklı bir şekilde büyümesi için mücadele etmek de hepimizin boynunun borcudur.