Dünya Ekonomik Forumunun araştırma raporuna göre kadınlar erkeklerden günde 50 dakika fazla çalışıyor. Rapora göre bir yılda kadınlar erkeklerden 39 gün fazla çalışmış oluyorlar. Kadının fazla çalışmasına ev işleri, çocuk bakımı, yaşlı bakımı da ekleniyor.

Ücretsiz çalışma kadınlar üzerinde büyük bir yük oluşturuyor. Rapor, kadın-erkek arasındaki çalışma eşitsizliğinin kapanmasının 170 yıl alabileceğini belirtiyor. Dünyanın az gelişmiş ülkelerinde de benzer durumlar yaşanmakta. Örneğin Hindistan, Portekiz veya Estonya’da da kadınlar erkelerden 50 gün fazla çalışıyorlar. Türkiye’deki kadınlar erkeklerden düşük ücret alma konusunda da dünya sıralamasının ön saflarındalar.

Ev ve bakım işlerindeki süre dikkate alınırsa kadın-erkek eşitsizliğinde Türkiye birinci sırada yer alıyor. Türkiye’yi bu kategoride Meksika, Hindistan, Portekiz ve İtalya izliyor. Erkek egemenliği tamamen kadını ikinci plana itiyor, kadınlar çifte sömürü altında bulunuyor. Toplumda kadının çalışmasına eve katkı olarak bakılıyor. Kadına biçilen rolün ev işi ve çocuk bakımıyla sınırlı olması, bu işlerin sadece kadının göreviymiş gibi sunulması kabul edilecek bir durum değildir.

Bu düzen insanları cinsiyetine, ırkına, diline, rengine göre birbirinden ayırmış. Oysa işçi sınıfının kadını ve erkeği birdir. İşçi sınıfının dini, milleti, ırkı yoktur. İşçi sınıfı için tek ayrım sınıfsal ayrımdır. Burjuva sınıfı ve işçi sınıfı, başka da bir ayrım olmamalıdır. Kadın işçiler erkek işçilerle birlikte yan yana çalışıyorlar. Dünyadaki bütün nimetleri birlikte üretiyorlar. İşçi sınıfı kadınıyla erkeğiyle bir bütündür. Erkek işçiler bilinçlenip kadının sırtındaki yüke ortak olmalıdır. Kadınlar da bilinçlenmeli ve mücadeleye katılmalıdırlar ki sırtlarındaki yükten kurtulabilsinler.

Ev işleri toplumsallaştırılsın! Eşit işe eşit ücret! Kadınlar mücadeleye atılmadan özgürleşemezler!