Hayatlar kurulur pembe hayaller üzerine

Borç harç alınır eşyalar ve yapılır yuva

Çok geçmez üzerinden bir bebek açar gözlerini dünyaya

Bezi, sütü, maması derken

Başlar hayat kavgası yüzünü göstermeye

Kısadır canım cicim ayları

Ne tatlı aşk sözleri kalır

Ne de tozpembe hayaller

Ev sahibi bir yandan, faturalar bir yandan

Sonu gelmez ödemeler kâbus gibi çöker üzerine

Hiç benzemez rüyasına daldığın aşk masallarına

Bir çıkış kapısı ararsın

Ve yeniden hayallere başlarsın

Ama bu zalim düzen, dizilerdeki o şatafatlı hayatı asla sunmaz sana

Ya en dibine vurup vazgeçeceksin yaşamdan

Ya da en dibinden katılacaksın kavgaya

Bu kavga hayat kavgası olmayacak

Paçanı kurtarmanın peşini bırakacaksın…

Hem ne fark eder ki kurtarsan paçanı?

Senin doğurduğun da aynı çamura saplanmayacak mı?

Oda senin gibi gece sabaha kadar makine başında sayıklamayacak mı?

Patronun kasası dolsun diye hayatını harcamayacak mı?

Sonu var bu düzenin umutları yitirip dalma karanlığa

Bak gökyüzüne hâlâ güneş ısıtıyor içimizi

Sular akıyor, yağmur yağıyor

Yıldızı parlıyor kavganın

Ve mücadele, bu düzene karşı mücadele

Zalimin karşısında dimdik durup

Yarınlar bizimdir diyerek büyüyor…