Çayın demini almadan içilmesi, mutfağın düzenli kullanılmamasıyla başladı sohbetimiz. “İnsanları değiştiremezsin, bunlar böyle düzenden anlamaz” dedi. Ben ise mantıklı konuşup, sürekli söyleyip üstüne gidilirse düzelebileceğini anlatmaya başladım. Düzelir düzelmez, değişir değişmez diye devam ederken sohbetimize, UİD-DER’de konuştuklarımız geldi aklıma. Vaktiyle insanlar yasakların ve baskıların olduğu bir ülkede diktatörlere baş kaldırmış. Sabahları “günaydın” yerine “hayır” diyerek faşizme geçit vermemiş. “Biz neden bir şeyleri değiştiremeyelim ki” dedim. Şili’de ve Uruguay’da yaşananları anlattım. Gösteriler, basın açıklamaları yasaklanmış, ama insanlar yine de yılmamış mücadele etmiş.

Şu an Türkiye’de bir referandum süreci var. Adamın biri çıkıyor “Ben ne dersem, ne söylersem o olacak” diyor. İşyerindeki arkadaşlarıma “bunca insanın hayatı bir kişinin iki dudağı arasında olacak, bu doğru bir şey mi” diye sordum. “Hayır” dediler. İşte Uruguay’da işçiler, emekçiler bunun için “günaydın” yerine “hayır” demişler. Günaydın yerine “hayır” demişler ve kazanmışlar. “Burası Türkiye burada olmaz ağzını açanı içeri atıyorlar” dediler. “Uruguay’da da öyleymiş ama onlar pes etmemiş onlar da insan biz de. Onlardan ne eksiğimiz var? Neden yapamayalım?” dedim. Arkadaşlarım ertesi sabah bana günaydın yerine “hayır” dediler. Birisi Uruguay’da yaşananları biraz araştırmış. O günden beri gün içinde kullandığımız çoğu kelimelerin yerini “hayır” aldı. Sabahları “hayırlı sabahlar”, akşamları “hayırlı akşamlar”, gün içinde de birbiriyle konuşan birini gördüğümde “hayırlı sohbetler”, yanlarından geçerken “hayırlı işler” diyerek hayır kelimesini iyice dillerine doladım. Onda olmadığını bildiğim bir şeyi soruyorum “var mı” diye ağzından “hayır” çıkıveriyor.

Bizim işyerinde ben önce hayır kelimesini benimsettim arkadaşlara. Şu an yasaları tartışıyoruz. Sohbetlerimiz her geçen gün daha da “hayırlı” geçiyor. Ben derneğimiz sayesinde işçi arkadaşlarla “hayırlı” sohbetler etmeyi öğrendim.

Kardeşler, yıllardır AKP hükümeti iktidarda. Bizi iliklerimize kadar sömürdü. “Anamızdan emdiğimiz burnumuzdan geldi” derler ya hani, işte bu hükümet de bize aynısını yaptı. İş cinayetlerinde öldürdü “fıtrat” dedi, “kader” dedi. Tecavüze uğradık “tecavüz edenle evlensin” dedi. 3 çocuk 5 çocuk istedi, “çocuk doğurmayan kadın eksik” dedi. Çiftçi derdini anlattı, “Ananı da al git” dedi. Daha neler neler… “Hayır” demek için o kadar çok sebebimiz var ki. “Bir benle olmaz, ben olmasam da olur, o gün gelsin bakarız” dememeliyiz. Şimdiden kararımızı vermeli, sandık başına gittiğimizde HAYIR’lı oylarımızı kullanmalıyız. Hepinizin işyerinde, evde, mahallede yapacağınız sohbetlerin HAYIR’lı geçmesini diliyorum. Referandum günü geldiğinde sandığa attığımız oyların hepimize HAYIR’lı olması umuduyla!