Ben aileme destek amaçlı ev işlerinde çalışan bir kadın işçiyim. Sabah 09.00’dan akşam 21.00’e kadar günlük 20 lira için çalışıyorum. Tabi bu işler haftada 3-4 gün oluyor. Eşim asgari ücrete çalışıyor. Evimiz ise kira. Aldığımız ücret dolayısıyla yetmiyor. Eşim asgari ücreti bile zamanında alamadığı için benim de çalışmam gerekiyor. Bir tane çocuğumuz var. Onu kreşe yazdırıp fabrikada çalışmayı düşündüm. Ama kreşler de pahalı. Neredeyse tüm işyerlerinde vardiya var. Bu yüzden çocuk biraz büyüyene kadar ev işlerine gitmeye karar verdim. Bu durumu sadece ben değil, aslında apartmanda oturan komşularım da yaşıyor. Onlar da geçinemedikleri için yok pahasına ev işlerinde çalışıyor.
Ben bu koşullar altında cebelleşirken, anayasa maddelerinin değişmesi gündeme geldi. Eşimle beraber bu maddelerin neler olduğuna baktık. Bu maddelerde ev kiralarıyla alakalı bir madde yok. Bu maddelerin içinde kreşlerle alakalı bir madde yok. Asgari ücretle alakalı bir madde yok. İşsizlikle alakalı bir madde yok. Kısacası bu maddeler içinde beni ilgilendiren hiçbir şey yok. Benim, daha doğrusu bizim, o kadar çok sorunumuz varken onlar sadece kendilerini düşündükleri için anayasa maddelerini değiştirmeyi istiyorlar. Cumhurbaşkanı tek adam olmayı istiyor. O yüzden içinde bizim olmadığımız bir anayasa değişikliğine ben de HAYIR diyorum.