2002 tarihinden beri iktidarda olan AKP hükümetinin “ertelediği”, yani aslında yasakladığı grev sayısı Şişecam ile birlikte 12’ye, Mefar ile birlikte 13’e ulaştı. AKP iktidarı şu ana kadar lastik, cam, madencilik, metal, bankacılık ve petrokimya işkollarındaki birçok grevi yasakladı. Toplamda on binlerce işçinin grev hakkı elinden alınmış oldu.
Görünürde grev iki ay erteleniyor. Oysa işçiler iki ayın sonunda grev hakkını kullanamadan hakem heyetinin kararına tabi olmak zorunda. Yani grev ertelenmesi fiili olarak grev yasağı oluyor. Hükümet grevleri yasaklama gerekçelerini; “milli güvenliği bozucu”, “ekonomik ve finansal istikrarı bozucu”, “genel sağlığı bozucu” nitelikte olmaları şeklinde ortaya koyuyor. Son olarak Şişecam ve Mefar işçilerinin aldığı grev kararı yasaklanmış, işçilerin yasada var olan grev hakkı hiçe sayılmıştır.
Elbette “milli güvenlik” ve “istikrardan” kasıt sermayenin güvenliği ve istikrarıdır. İşçilerin güvenliği ve yaşam koşulları AKP ve temsilcisi olduğu patronlar sınıfının umurunda bile değil. Sadece 2016 yılında iş cinayetlerinde 1970 işçi hayatını kaybetti. İş güvenliği konusunda hiçbir önlem almayanlar şimdi işçilerin grevini milli güvenliği bozduğu gerekçesiyle yasaklıyorlar. Onlara göre, kıdem tazminatının fona devredilmesi, taşeronluk sisteminin yaygınlaşması, kölelik bürolarının kurulması, sigortasız ve güvencesiz çalışma “milli güvenliği” bozmazken, işçilerin grev hakkını kullanması milli güvenliği bozuyor!
Elbette bu durum işçilerde haklı bir öfkeye neden oluyor. Araba camının, kola şişesinin milli güvenlikle ne alâkası olduğunu soran Şişecam işçileri, alınan bu hukuksuz kararı tanımayacaklarını, her vardiyada bir saat iş durdurma kararı aldıklarını duyurmuşlardı. Şişecam işvereni ile görüşmeler devam ederken işçiler grev yasağı ile aslında pazarlık şanslarının ellerinden alındığını çok iyi biliyorlar.
Bin bir bedel ödeyerek elde ettiğimiz kazanımlar örgütsüzlüğümüzden yararlanılarak birer birer elimizden alınıyor. Giderek daha baskıcı olan iktidar, yaklaşan krizin faturasını biz işçilere kesmek istiyor. İşçilerin talepleri görmezden geliniyor. Bizler birlik olup haklarımıza sahip çıkmadıkça en doğal hakkımız olan grev hakkı dahi elimizden alınabilmekte. Eğer bir araya gelmezsek ve örgütlenmezsek patronlar sınıfının saldırılarına karşı hiçbir şey yapamayız. Bunu durduracak olan tek güç işçi sınıfının örgütlü mücadelesidir. Bu örgütlü mücadele ise ancak birlik olmamızla mümkündür. Yani direnen Şişecam işçilerinin de dediği gibi; işçilerin birliği sermayeyi yenecek!