AKP iktidara geldiği günden beri işçi sınıfının haklarına hep saldırdı. Bu haklardan biri de kıdem tazminatı. Önceki yıllarda da kıdem tazminatının bir fona devredilmesini gündeme getirmişti. Ama işçilerin tepkisi sonucu bu planı rafa kaldırmıştı. Hükümet bugünlerde kıdem tazminatının fona devredilip gasp edilmesini yine gündeme getirdi. Hükümetin bunu her fırsatta dile getirmesinin sebebi patronların hükümetten bunu istemesidir. Zaten hükümet bugüne kadar hep patronlara çalışıp onların büyümesini sağladı.

Kıdem tazminatı işçinin iş güvencesi ve de yıpranma payıdır. İşsiz kaldığında işçinin iş bulana kadar kendisini geçindirdiği paradır. Hükümet neden mi kıdem tazminatını bir fona devretmek istiyor? Çünkü kıdem tazminatı bir fona devredilince patron istediği işçiyi istediği zaman işten çıkarabilecek; tazminat hakkı olmayan işçi işsizlikten daha da korkacak, haksızlıklar karşısında daha çok boyun bükmek zorunda kalacak. Bununla beraber sendikalaşmanın önüne engel konulacak ve işçinin hakkı patronlara peşkeş çekilecek. AKP, kıdem fonunu süslü sözlerle anlatıyor. Gerçeklerin üstünü kapatmak istiyor. İşçi ve emekçileri her zamanki gibi kandırıp oyalıyor. Hükümet bu fonla kıdem tazminatı alamayan işçilerin de, üstelik bir gün bile çalışsalar, tazminat alabileceğini söylüyor. Mademki hükümet işçilerin, emekçilerin iyiliğini istiyor, hakkını vermeyi istiyor, neden bir fona devredilmesinin peşinde? Bunun yerine taşeronluk sistemini kaldırsın ya da kıdem hakkına el koyan patronlardan hesap sorsun! Ama biliyoruz ki hükümet ve patronlar işbirliği içerisindedir.

Hükümet, fonun devlet güvencesi altında olacağını ileri sürüyor. Hal böyle olunca insanın aklına şu soru geliyor: Kıdem, bundan önce devlet güvencesinde değil de kimin güvencesi altında idi? Bu çelişkileri görmek çok zor değil. AKP iktidara geldiğinden beri Türkiye, 3-5 kat büyüdü, doğru. Ama patronlar 5-10 kat büyüdü, dolar milyarderleri 3’ten 31’e çıktı, işçilerse yoksullaştı. İşsizlik oranı arttı, taşeronluk sistemi yaygınlaştırıldı, zamlarla birlikte asgari ücretin alım gücü iyice azaldı, zenginle fakir arasındaki uçurum arttı. Bizim bu gerçeklerden bir ders çıkarmamız lazım. Hükümet sadece patronların yüzünü güldürüyor işçilerin değil. Bugüne kadar işçi ve emekçilere iyi bir şey sunulmadı ki bundan sonra sunulsun. Bizim bu yalanlara kanmamamız gerek.

Patronlar, işçilerin soluğunu enselerinde hissetmedikçe bu tür saldırılar hep devam edecektir. Bütün bu baskı ve zorluklara dur demenin yolu bilinçlenmekten, birlikte mücadele etmekten geçiyor.