İşçiler neden fazla mesaiye kalmak isterler? Çok çalışmak istedikleri için mi? Patronlarını çok sevdikleri için mi? Hayır! İşçiler düşük olan gelirlerini arttırmak için fazla mesaiye kalıyorlar. Eşini, çocuklarını ve kendisini biraz olsun daha iyi koşullarda yaşatabilmek için mesaiye kalıyorlar. Geçim derdi var. Patronların düzeninde para olmadan yaşanmıyor. İşçiler de düşük olan ücretlerini arttırmak için ömürlerinden çalarak, her gün daha da çok tükenerek ve yeri geliyor iş kazalarına kurban giderek fazla mesaiye kalmak zorunda kalıyorlar.

Geçtiğimiz günlerde çalıştığım fabrikada servisteyken işçi arkadaşlarımın konuşmaları bunu acı bir şekilde gösteriyordu. Fabrikada işler yoğun olduğu için o sıralar fazla mesai çok yapılıyordu. Bölümlerine göre işçilerin 16 saate kadar çalıştığı da oluyordu. Serviste bu konu konuşulmaya başlandı. Bir arkadaşımız yine vardiya çıkışında fazla mesaiye kalmıştı. İşçi arkadaşlarımdan biri “yahu adam 16 saat çalışır mı, robot musun be kardeşim, eşin, çocuğun yok mu senin evine gitmezsin” dedi. Bunun üzerine başka bir arkadaş “yahu adam bırak kalsın, mesaiye kalan adam fedakârdır, ailesine fedakârlık yapıyor işte, geçinmek zor, ihtiyacı var belli ki” dedi. İlk arkadaş tekrar söz alarak “yahu batsın böyle fedakârlık, kimseyi göremiyorsan, sevdiklerinle yan yana gelemiyorsan bunun adı fedakârlık mı olur?” dedi.

Evet, ailemizden çok işyerinde çalışarak vakit geçirmek zorunda kalıyoruz. Hem de açlık, yoksulluk sınırında aldığımız ücretlerle. Aslında biz fedakârlık yaparak patronların kârlarına daha çok kâr katmış oluyoruz. Neden ücretlerimiz düşük tutuluyor da biz fazla mesai yapmak zorunda kalıyoruz? Neden bir işçi arkadaşımız daha işe alınmıyor? Eğer ailemize bir fedakârlık yapmak istiyorsak ücretlerimizin yükseltilmesi ve yaşam koşullarımızın iyileşmesi için mücadele etmeliyiz.