Gazetelerde çok yer almadı, alması da beklenmemeli.
Başbakan geçenlerde maden işçilerini mekânlarında ziyaret etti ve baret giyerek yerin 365 metre altına –korumalarıyla– indi.
İşçilerin yanında olduğunu gösteren başbakanın bu ziyaretinden birkaç gün sonra aynı yerde bir göçük meydana geldi ve ölen işçiler oldu.
Gerçekten kapitalizmin varlığında eceliyle ölüm ancak burjuvalara nasip oluyor. İşçiler ya iş kazaları ya da açlık ve yoksullukla gelen hastalıklarla baş edememekten, hastane kapılarında dolaşmaktan ölüyorlar.
Ölmeyip sağ kalanlar eğer çalışma şansı elde etmişlerse ancak mezarda emekliliklerine hak kazanabiliyorlar.
Bir Amerikan başbakanıydı sanırım “insanın hayatındaki yıllar değil, yıllarındaki hayatlar önemli” diyen. Ne anlamlı bir cümle değil mi?
Bizim başbakanın bu sözü indiği madende işçilere söylediğini bir düşünün: “Arkadaşlar, önemli olan...”
Önemli olan örgütlenmektir. Örgütlüysek her şeyiz, örgütsüzsek hiçbir şey!