10 yıl önce, Nisan 2008’de on yılların birikimi ve yoğun bir emeğin ürünü olarak ilk sayısı ellerimizdeydi İşçi Dayanışması’nın. İşçi Dayanışması gazetesini var edenler, işçi sınıfının derdini dert edinenler ve en karanlık günlerde bile sınıfımıza ışık tutanlardı.

UİD-DER’li işçiler, İşçi Dayanışması’nın 1 Mayıs arifesinde yayınlanan ilk sayısını, heyecan, gurur ve mutlulukla tanıdıkları veya yeni tanıştıkları işçi kardeşlerine ulaştırmaya çalışıyorlardı. Nasıl bir emeğin ürünü olduğunu bildiğimizden, her satırı, her sayfası çok kıymetliydi, her daim de çok kıymetli olacaktır. Kolektif emeğimizin ürünüydü İşçi Dayanışması.

1 Mayıs yaklaşıyordu. UİD-DER’li örgütlü ve mücadeleci işçiler olarak, bir yandan bir işçi kardeşimizi daha mücadeleye kazanmak ve 1 Mayıs’a katmak için çabalıyor, diğer yandan diğer hazırlıklar için işten geri kalan zamanlarımızda karıncalar gibi çalışıyorduk. Öte yandan da, İşçi Dayanışması gazetesini işçilerle tanıştırıyorduk. 1 Mayıs arifesinde, iki UİD-DER’li, yani ben ve bir arkadaşım daha, İşçi Dayanışması gazetesini sendikalara, mücadeleden yana kurumlara ulaştırıp tanıtıyorduk. Mücadeleden yana sendikacıların dikkatini çekiyordu İşçi Dayanışması.

O günden bugüne İşçi Dayanışması’nın sesi işçi sınıfının birliğinden, dayanışmasından yana mücadeleci işçilere ulaşıyor. İşçi Dayanışması gazetemiz, işçi sınıfının hem ulusal hem de uluslararası birliğini, dayanışmasını örmek için 10 yıldır mücadele ediyor... İşçi sınıfının sömürücüler sınıfına karşı mücadelesi hem ulusal hem de uluslararası ölçekte olacaktır. İşçi sınıfının öncüleri, sınıfsız ve sömürüsüz bir dünya kurma yolunda hep vardı, yarın da var olacaklar!

Yaşasın işçi sınıfının uluslararası birliği ve mücadelesi!