Şair ne güzel söylemiş;
Bıraksak dünyayı çocuklara
Ellerinde renk renk boya kalemleri
Yeşiline moruna kırmızısına
Boyasalar dünyayı barışa...
Dünyanın efendileri, çıkarlarını her şeyin önüne koyarken, bu uğurda savaşları kışkırtıp büyütürken hiç düşünmezler, o küçücük kalpleriyle çocuklar nasıl anlar, nasıl hissederler savaşı. Küçücük çocuk kalpler nasıl acı duyar başkalarının ölümünden, acı çekmesinden. İki kız çocuğunun, sevgili yeğenlerimin yazdığı şiirler beni çok etkiledi. Minicik elleriyle yazdıkları ve benimle paylaştıkları bu şiirleri, barışa ve dünya kardeşliğine duydukları özlemi dile getiren dizeleri sizinle paylaşmak istedim.
Barış
Neden herkes küs?
Darılmış, üzülmüş…
Savaşlar oluyor burada
Sanki çok umurlarında
Binlerce insan ölüyor!
Acıma yok mu bunlarda?
İnsan karıncaya kıyamazken
Nasıl kıyıyorlar o canlara?
Zaten bir günlük dünya
Yaşa onu da doya doya
Kızma, kızdırma
Yaşa hayatta barışla.
Dünya ve Kardeşlik
Dünya kardeşliği
Kardeş olalım dünyada
Kardeşlikle yaşamak var hayatta
Huzur, mutluluk var kardeşlikte
Oyun oynarlar dünyada
Kardeşlikle yaşanılır hayatta
Sevgi, kardeşlik, barış var dünyada
Dünyayı seviyorum, kardeşlikle yaşıyorum
Doğum günleri, bayramlar yaşanır kardeşlikle
Sevgi huzurla kutlanır her yerde
Kardeşin varsa yanında işte huzur burada
Çocuklar küçük kalplerinde barışın, kardeşliğin, huzurlu bir dünyanın masum hayallerini ve özlemlerini taşıyorlar. Peki, biz onlara nasıl bir dünya bırakacağız?