Zevat, çıkmış söylev çeker

Nâzım Ustadan söz eder

Oysa Nâzım’a hep kin güder

Yakışmaz kirli ağzına o sözler

“Bu cennet” der, gelmez ardı

“Bu cennet, bu cehennem bizim”

Cihanda savaş kol gezer

Zebaniler durmaz azar

Cihanı yeniden pay için ağızlarının suyu akar

Dört bir yanda savaş naraları çeker

Savaşlarda yoksul kanı akar

“Bu cennet, bu cehennem bizim”

Dört bir yandan girip kol kola

Uzak Asya’dan Akdeniz’e, Afrika’dan Amerika’ya

Bu memleket, bu dünya bizim

Yıkılsın bu düzen, bu memleket, bu dünya bizim

Emekçiler kan içinde, diş biler düzene, bu dünya bizim

Tüm cihanda, açlık, yoksulluk kol gezer

Bombalar durmaz yağar

Ortadoğu hep kan ağlar

Afrika baştan bırakılmış yaya

Cephe cephe asker yığar

Ortadoğu kaynar kazan

Toprağına karışır kan

Acı, keder, öfke, bu zulüm yeter

“Bu cennet, bu cehennem bizim”

Tutun tüm cihanda yolları

Açın hep birlikte kolları

Birleştirin elleri

“Yok edin insanın insana kulluğunu”

“Bu davet bizim” bu davet hepimizin…

Sömürü son bulacak tüm cihanda

Dünya olacak hep kardeş

O zaman son bulacak “bu hasret bizim…”

Bu hasret hepimizin…

“Bu davet bizim”

Bu davet hepimizin…