Karınca gibi çalışkansın

Demirden, koca kuşlar yaparsın

Kanat açıp, gökyüzüne uçarsın

Gökyüzünde sınır yoktur, görürsün

Yeryüzüne kuşbakışı bakarsın

Çitleri, duvarları bir bir görürsün

Sınırları, duvarları kim çektirdi bilirsin

Duvarları örenleri, çitleri örenleri kendin gibi tanırsın

Sen olmazsan o demir kuş uçamaz, bilirsin

Duvar ören yıkmasını da öğrenir, bilesin

Yapanlar günü gelir, yıkmasını da bilirler

Sınırları yıkıp, sınırsız bir dünya kurmasını da bilirler

Karıncalar gibi, yerin bağrın yararsın

Bin metre derinlerde cevher ararsın

Yeryüzüne kara, sarı maden yığarsın

Yeryüzüne sıcaklığı, aydınlığı yayarsın

Gün yüzüne hasret kuyularda kalırsın

Bazen toplu, bazen tek tek kuyularda ölürsün

Yeryüzüne cansız ceset çıkarsın

Aydınlığa hasret, gün yüzüne hasret, bu dünyadan göçersin

Hesabın var elbet, soracaklar bilesin

Hasretin var, çekilecek bilesin

Acın sıcak, acın taze, acın büyük bilesin

Sarı karıncalar gibi ağaç budarsın

Kara karıncalar gibi yeri yararsın

Potalara kaynar demir dökersin

Dünya üzerine demirden ağlar örersin

Köprüler asarsın, barajlar kurarsın

Koca koca binaları dizersin

Fabrikalar, hanlar, hamamlar yaparsın

Her gün, üçer, beşer düşer düşer ölürsün

İğneden, ipliğe her bir şeyi var edersin

İlmik ilmik kumaşları örersin

Buğdayı eker, ambarlara yığarsın

Hamurları tekne tekne kararsın

Tüm cihana yeteceğini bilirsin

Ekmeksiz, aşsız ölenleri gözlerinle görürsün

Karıncalar gibi, yığın yığın toplarsın

Topladığın senin olmaz bilirsin

Hep toplarsın, aç açıkta kalırsın

Açlığın, yoksulluğun ta dibine batarsın

Tek başına bir zerresin bilirsin

Kol kola girince, ne kadar çok olduğun görürsün

Umuda, sevdaya, özleme, hasrete türkülere durursun

Karıncalar gibi yeri, göğü sararsın

Bir birleşsen saray, sultan demez çukurlara gömersin

Bir kızı sevdiğin gibi sevdiğiniz elleriniz birleşince

Birleşince tüm elleriniz, birleşince

Birleşince bu düzeni yerle yeksen edersin