Bizde “borç yiğidin kamçısıdır” derler ya ben de hep düşünürüm bu kamçı ne zaman kalkacak sırtımızdan diye? Sahi borcu olmayan, borç almadan ay sonunu getirebilen işçi, emekçi var mı? Eskiden konu komşudan alınırmış borç, şimdi kredi kartı diye bir şey var ki maşallah komşudan fazla görüyorum kendisini. Her gün çıkarıp koyuyorum karşıma, dertleşiyorum kendisiyle. Bu ay diyorum asgariyi ödeyeyim, bir dahaki aya söz kapatacağım borcu. Kapatmak ne kelime her ay yeni bir borç ekleniyor borca. Hele son zamlarla birlikte en temel ihtiyaçlarımızı bile kredi kartı olmadan karşılayamaz olduk. Tabii ben bir tek kredi kartı borcum var zannediyordum. Ama geçenlerde ne duyayım? Çıkmış televizyona takım elbiseli bir bey, şöyle diyor: “Bu borç 81 milyonun borcudur.” Allah Allah, şaştım kaldım, yahu ne borcu bu, benim niye haberim yok bu borçtan?
Öğrendim ki bu bey bir patron örgütü olan TOBB’un (Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği) Ticaret ve Sanayi Odaları Konseyi Başkanı Necdet Takva imiş. Bahsettiği milyarlarca dolar borç da temsilcilerinden biri olduğu patronlar sınıfının borcuymuş. Önce bir düşündüm bunlar dalga mı geçiyor bizimle diye. Ama yok adam bayağı ciddi. Her yıl büyüme oranları açıklayan, sermayesine sermaye katan koskoca patronlar senin benim asgari ücretimize göz koymuşlar. Bu borçları alırken, zenginliğinize zenginlik katarken bize sordunuz mu eeey patronlar? Vallahi sizin servetinizi bırak, benim alacağım asgari ücreti belirlerken bile bana bir şey sormadınız. Pekiii, bizi gece gündüz çalıştırıp, büyük kârlar elde ettiğinizde, “siz olmasaydınız bu zenginliği elde edemezdik, alın bu da sizin payınız” deyip paylaştınız mı kârınızı bizimle? Böyle bir cümle duyan varsa söylesin dostlar, ben duymadım. Şimdi ne oldu da aynı gemide olduk, borç hepimizin borcu oldu?
Gemi su alıyor kardeşler. Gemiyi bizim sayemizde yürüten patronlar, şimdi de batmamak için yamayı bizim yapmamızı istiyorlar. Bizler zaten ay sonunu getiremezken, kendi borçlarımızı ödeyemezken şimdi de onların nereye harcadıklarını bile bilmediğimiz borçlarını ödememizi istiyorlar. Öte yandan iktidar da, sermayedarlara teşvikler sunarken, vergi indirimleri yaparken, bizi krizin faturasıyla baş başa bırakıyor. Günlerdir planlardan, önlemlerden bahsediliyor ama işçiye, emekçiye dair en ufak bir söylem yok, borç ödetmekten başka!
Hal böyleyken soruyorum size dostlar, bu faturayı ödemeli mi, yoksa tüm bunların bedelini sorumlularına ödetmeli mi?