Biz işçiler yaşamlarımızda hayallerle avunup dururuz. Ve bu hayaller bizleri kimi zaman bir evin, arabanın kimi zaman bir işin ya da olmayacak başka şeylerin peşinde koşturur durur. Bu hayaller bazen de at yarışı, iddaa, sayısal loto vs. olarak karşımıza çıkar. Kapitalizmin bu köhnemiş dünyasında bu şekilde kör oluruz. Ve çoğu zaman bu hayallerin peşinden koşarken elimizde olanlarla beraber yaşamlarımız da elimizden uçar gider. Eğer yaşamlarımızın böylece uçup gitmesini istemiyorsak, bu boş hayallere değil, mücadeleye sarılmamız gerekiyor. İşçi sınıfının mücadelesine.
Biz çeviriyorsak bu değirmeni ama içemiyorsak suyundan ve devam ediyorsak halen çevirmeye, her an hayatımızı katlediyoruz demektir. Bu değirmeni durdurmak bizim elimizde. Bizler dünyada sınıfımızla yan yana olamadan gerçek yaşam olmaz. Bunun için değirmeni durdurmaktan korkmayalım. Bilelim ki yalnız değiliz. Haydi mücadeleye!