Ansızın toprak çürüdü

Üç kollu çocuklar ve tek gözlü koyunlarla tanıştı yeryüzü

Göklerden yağmur değil, kuşlar yağmaya başladı

Ölü kuşlar

Sonra radyasyon yüklendi bulutlara

Bilmem kaç milyon kişi açlıktan ölürken

Bilmem kaç kişinin serveti açıklandı

Ölüler üzerinde birikmiş bir servet

Buna da şükür diyenler oldu

Böyle gelmedi böyle gitmez diyenler de

Sonra ölümler erken gelmeye başladı

Çiçekler kokusuz,

Dallar meyvesiz

Meyveler dalsız

Sonra kurşuna dizildi adalet

Hem de uluorta

Sonra saçlarından sürüklendi analar

Yavrularını ararken

İzbe sokaklar kenevir tozu kokmaya başladı

Yerlerde battaniyeler

Umut dilenenler…

Sonra nereye ineceğini bilmediğimiz füzelerimiz oldu

Sonra fabrikalardan insan eti tütmeye başladı

Güneşe doğru yükselen

Beton duvarlara çarpa çarpa

İnsan eti, insan…

Sonra bey oldu cellâtlar

Sonra yalanlarla doyurdular karnımızı

Yalanlarla büyütüldü bebecikler

Ey insanlık

Ey acıların ve umudun simgesi

Bu duvarlar, bu zincirler senin için

Senin için bu yalan değirmenleri

Uyan

Uyan da haykır öfkeni,

Haykır öfkeni seni soyana

Ekmeğine aşına göz koyana