Toprak tohumu yeni kucakladı

Daha yeni ağlar denize düştü

Daha dur

Göçmen kuşlar yoldadır elbet

Sabır her şeyin ilacıdır elbet

Bir dostu kucaklamak

Bir dostu kucaklamak gibidir kavgayı tanımak

Yıllarca özlemle beklenen bir dostu

Gelecek

Sıra bize de gelecek

İşte o zaman sorulacak tüm bunların hesabı

Daha dur

Sabırsızlık yenilgidir

Bastığın toprağı, kavradığın taşı tanı

Bir usta, bir el, bir demir

Bir taşa şekil veriyor sabırla inatla inançla

Daha dur

Çocuklarımız karşılayacak güneşin doğuşunu

Kapılar açılacak ardına kadar

Saksısız olacak dünyamız

Çitsiz ve duvarsız

Daha dur

Öpmedim gülyüzlü dostları yüreklerinden

Yarınlar elbet huzura koşacak,

Yeter ki el ver şu ele, ses ver şu haykırışa

Çiçekler dalında kokacak

Çam kozalakları dalında

Daha dur

Şefkatle saracağız insanlığı

Düşlerimizi sunacağız insanlığa

Bitmesini hiç istemediğimiz düşlerimizi

Dur daha

Senin sen olduğun için

Sana insan olduğunu hatırlatacak günler var

Dünyanın diğer ucunda da buram buram özlem tüten

İnsanlar olduğunu hatırlatacak günler

Daha dur

Bir adım ötede barış

Bir adım ya da yarın kadar yakın sana

Bir el kadar yakın

Bir türkü tadında sıcak sımsıcak

Ve

Uçsuz bucaksız bir çölde

Bir yudum su kadar gerekli.

Ahh yüreğim

Yorgun bedenim, inançlı ellerim

Az kaldı

Güneşli sabahlara

Az kaldı cellâtların yüzüne haykırmaya,

Daha dur, daha dur

Güzel günler var yaşanacak

Yeter ki iste

Yeter ki göğüs ger

Omuz ver kavgaya

Daha dur