Paraya tapan ve insana önem vermeyen kapitalist düzende işçiler, patronların kâr hırsının kurbanı olmaya devam ediyorlar. Her gün onlarca iş kazası meydana geliyor. Bu kazalarda yüzlerce işçi yaralanırken, en az 5-6 işçi de yaşamını kaybediyor. 6 Eylülde Torun Center inşaatında 10 işçi daha yaşamını kaybetti. Patronlar göz göre göre işçileri ölüme gönderiyorlar, cinayet işliyorlar. Elbette bu cinayetleri durdurabiliriz. Tüm üretimi biz işçiler yapıyoruz, eğer birleşirsek tüm hayatı durdurabiliriz. Yani bizler olmadan patronlar bir hiçtir. Yandaki şiir, Soma’da 301 madencinin katledilmesi sonrasında yazıldı. Torunlar Center’da 10 işçi kardeşimizi kaybettiğimizde içimizdeki öfkemiz daha fazla büyüdü. İnanıyoruz ki, biz işçiler birleşirsek öfkemizi içimize atmayacak ve öfkemiz içimizi değil patronların düzenini yakacak!

Bir gündüz vakti geldi ölüm

Yeraltı karanlığında

Çiçeği burnunda gencecik delikanlılar

Ve babalar düştü birer birer

Kömür rengiydi bedenleri

Bazıları ilerliyordu

Duman sarmıştı her yeri

Dermanları kalmamış yorgundu bedenleri

Yığılıp kaldılar oracıkta

Sırt sırta omuz omuza

Hep birlikte gittiler ölüme

Ölülerini dahi kendileri çıkarıyordu

Teker teker

İniyordu yamaçtan ellerde sedyeler

Annelerin kucağında çocukları

Gözyaşları çarpıyordu yanaklarına

Dağların arasından çığlıklar yükseliyordu gökyüzüne

Yumruklarıyla çöktüler ağzımıza

Boğazımızı sıktılar kestiler çığlığımızı

İçimize dolduruyoruz öfkemizi

Biriktikçe birikiyor

Ağlamak sızlanmak dindirmiyor acımızı

Sesimize karşılık ses

Elimizi tutacak el

Acımızı paylaşacak yürek istiyoruz