yıldız alacasında çoktular çok basıyorlardı yere

saklı gülüşmeleriyle utangaç birer çocuktular

omuzları dalga dalgaydı sığmıyordu hiçbir yere

ağır çekiyorlardı yumruklarıyla korkunçtular

durmuştu duracaktı transmisyon kayışları fabrikanın

dinamolar şafakta son ampullerini çatlatıyordu

şalteri indirecekti birazdan son işçisi son vardiyanın

dışarıdaki kalabalık sessiz ve kararlı dayatıyordu

bin başlı on bin ayaklı sanki bir devdiler

grev oylamasında bir ağızdan grev dediler.