Yere ilk bastığı andan beri ayaklarımız

Düşe kalka öğrenmişiz yürümeyi

Bahar dallarıysa bizimle birlikte

Geleceğe yürümüşüz…

Zeytin dalı olmalı bu hayatta

Her şeyden çok, umut ağacı

Ödenen bedeller boşuna mı?

Öğrenir, her insan her gün

Bakar ufka, ilerler

Geleceğe yürür,

Zalimin zulmü vız gelir ona

Nice yıllardır keserler dallarımızı

Biz dünyaya kök salmışız,

Hiç tükenir miyiz?

Bizler;

Bizler umudun yolcuları

Geçmişin deneyimleriyle

Geleceğin kendisi oluyoruz tüm dünyada

Umut tohumları ektim bahçeme

Bahçem;

Evimin önü, mahallem, bütün dünya yani

Bitecekler oldukları yerden

Çocuklar koşuşturacaklar bahçelerimizde

Cellâtlar döktükleri kanlarda boğulmuş olacak

Deniz dalgaları,

Özgürlük ve umudun şarkısını mırıldanacak

Ödediğimiz bütün bedellerin yerini

Sevinçlerimiz ve şarkılarımız alacak…