Geçenlerde sosyal medyada bir paylaşım gördüm. Paylaşımda belediyede temizlik işçisi olarak çalışan bir ağabey ve kızı var. Emekçi ağabey, bu sistemin yarattığı hislerle yaptığı işten utanarak, kızına, arkadaşlarına babasının bir temizlikçi olduğunu söylememesini tembihliyor. Fakat kızı bunda utanılacak bir şey olmadığını belirterek üzerinde iş kıyafetleri olan babasıyla birlikte çektikleri fotoğraflarını sosyal medyada paylaşıyor. Altına da şu ifadeleri ekliyor: “Bu benim babam, temizlikçi olarak çalışıyor, babamla gurur duyuyorum. Büyük kızının büyük babası.”

Zamanında bu ağabeyimiz gibi benim babam da aynı işte çalışıyordu. Peki, babam, ben ve ailemiz bundan utandık mı? Asla. Aksine bu paylaşımı yapan kardeşimiz gibi gurur duydum onunla. Bu durumdan utanmıyordum, yoksul olduğumuzdan utanmadığım gibi. Çünkü babam, bizleri sömürerek var olan bir avuç azınlık gibi hırsızlık yapmıyordu, alın teriyle çalışıp ekmeğini kazanıyordu. Üstelik babam işyerinde yaşadığı sorunlara, haksızlıklara karşı mücadele yolunu seçmişti. Sendikalı olmakla kalmamış mücadelesini bir adım öteye taşıyarak UİD-DER’li bir işçi olmuştu. Ben de onunla aynı yolu seçerek UİD-DER’li bir babanın UİD-DER’li kızı oldum!

Ne yazık ki gerçeklerin farkında olmayan kimi insanlar bu durumdan utanıyor. Benim çevremde de var böyle insanlar. Onlara neden utandıklarını sorduğumda belli başlı cevaplar alıyorum. “Ne bileyim, aşağılanırım diye korkuyorum…” gibi. Bunun böyle olmadığını asıl utanması gerekenlerin bizim değil karşımızdaki güruhun olması gerektiğini söylüyorum her seferinde. Çünkü o güruh, bunca insanın emeğini hiçe sayıp onu çalarak zenginliklerine zenginlik katıyorlar. Onlara nasıl bu kadar “başarılı” oldukları sorulacak olsa “çok çalışıyorum, çalışmadan hiçbir şey olmaz” cevabını veriyorlar utanmadan. Zengin olmanın yolu çok çalışmaksa uzun saatler boyunca çalışarak, üstüne fazla mesailere kalarak ömürlerini tüketen annelerimiz babalarımız nerede yanlış yapıyorlar öyleyse? Hem işçileri, emekçileri hak ettiklerinden daha düşük ücretlere mahkûm ederek yoksul olmalarına neden oluyorlar, hem de yoksul olmak ayıpmış gibi bir algı yaratıyorlar. Yine söylüyorum ve bu düzen yıkılıp insanlar böyle düşünmemeye başlayana kadar hep söyleyeceğim: Utanması gereken bizler değiliz, onlar!