Ey insanlar! Siz kıyıda şen ve kedersiz, Denizde can çekişen bir insan var. Denizde, Şu bildiğiniz sert, kara ve ağır denizde Yaşam için çırpınan bir insan var! Düşmanları yendim diye Keyiflendiğinizde, Bir düşkünün elini tuttum Esenliğe kavuşsun diye Kemerimi daha fazla sıktım diye Övündüğünüzde, Bilmem ne zaman anlatsam ki size Ey insanlar Kıyıda kurulu düzeniniz var Önde ekmek, üstte gömlek Denizde boğuşan insan size sesleniyor. Ağır dalgaları yorgun elleriyle itiyor Ağzı açık, gözler yerinden fırlamış Uzaklardan karaltımızı görmüş Yutmuş yutacağı kadar deniz suyunu Takatten kesilmiş Batar Kâh başı Kâh eli Ey insanlar! Uzaklaştıkça o Köhne dünyaya seslenirken Bas bas bağırarak yardım diliyor Ey insanlar! Kıyıda sakin, seyre dalmışsınız Dalgalar, sakin kıyınızı döver Parçalanır kumsal üzerine Çekilir köpükler. Bir bağırtı uzaklardan duyulur Duyulur. Ey insanlar! Sesi rüzgâr alır götürür Rüzgârda, sesi dalgalanır Uzaklardan yakınlardan Kulaklarda yine bir haykırış Ey insanlar!.. (şiiri çeviren: İldeniz Kurtulan)