Merhaba dostlar. Ben sağlık sektöründe çalışan bir işçiyim. Fabrikanın kapısında aynen şöyle yazıyor: “Önce insan sağlığı.” Ama bizim sağlığımız söz konusu olduğunda bunun pek bir önemi kalmıyor. Bir arkadaşımın yaşadıklarını sizinle paylaşmak istiyorum. Sistemin çürümüşlüğü yüzünden insan kendini nasıl işe yaramaz hissediyor. Kadın arkadaşım yaklaşık olarak beş yıldır aynı fabrikada çalışıyor. Bu aralar sağlığı iyi değil belinden rahatsız. Ameliyat olması şu an riskliymiş. Dayanamadığı zamanlar rapor alıyor. Bir haftalık rapor almış ikinci haftayı da raporlu geçirmesi gerekince müdürle konuşmak için fabrikaya gelmiş. “İşe yaramadığımı düşünmeye başladım” dedi. Sistem ve patronlar bize bunu öyle çok hissettiriyorlar ki az bir şey rahatsızlansak hemen öyle hissediyoruz. Ben ablaya “neden öyle söylüyorsun, çalışırken beş makineye bakıyorsun, şimdi neden böyle hissediyorsun?” dedim. “Arkadaşlarım bile kaytardığımı düşünüyor” dedi. “Öyle düşünme sanki rapor almak o kadar kolay mı? İyileşmene bak, ayrıca hastalanmak suç değil. Müdüre gitmene de gerek yok, zaten raporlusun” dedim.

Hiçbir değerimizin olmadığı, bizi makine gibi gören, insan saymayan bu sistem var oldukça insan gibi yaşayıp hastalanmamız bile yasak. Bizlere “makineleşemezsen öl” diyen bu kokuşmuş düzen yıkılmalı. Bizim emeğimiz üzerinden sefa sürenlere, sürekli sermayelerini büyütenlere, insan olduğumuzu unutturmaya çalışanlara inat biz insanız diyebilmeliyiz. Birleşmeli ve güçlü olmalıyız ki biz de söz sahibi olabilelim. Haydi birleştirin ellerinizi güçlü olduğumuzu gösterelim onlara. Çünkü gücümüz birliğimizden gelir!