Yüz binlerce metal işçisi ile metal işverenlerinin sendikası arasındaki toplu iş sözleşmesi, MESS’in düşük zam, 3 yıllık sözleşme ve esnek çalışma dayatması nedeniyle tıkandı. Biz metal işçileri haftalardır fazla mesaiye kalmayarak, yürüyüş yaparak işverenlerin umursamaz yaklaşımlarını protesto ederek, haklı mücadelemizde kararlı olduğumuzu, dosta düşmana gösterdik. Düne kadar patronlar birbiriyle rekabet halindeydi. Şimdi biz metal işçilerinin karşısında birleşmiş, birlikte hareket ediyorlar. Ne diyorlar biliyor musunuz? “Sektörümüzü büyütebilmek için öncelikle işletmelerimizin ayakta kalması gerekir. Maliyetler hızla ve yüksek oranda artarsa, rekabet ettiğimiz ülkelere karşı gücümüzü kaybederiz.” Bugün biz metal işçilerinin sırtından daha fazla kazanabilmek ve ceplerini daha fazla şişirebilmek için türlü lafların arkasına sığınabilirler. Ama karnımız yalanlara tok! “Açken” yemiyoruz artık bu numaraları. Toplu iş sözleşmesinde olan firmaların %60’ı yabancı sermayeli değil miydi? Siz ilk önce hangi ülkelerle rekabet ettiğinizi açıklayın. Almanya mı? Hollanda mı? Çin mi? Yoksa ABD mi? Batsın sizin rekabetiniz! Bize yoksulluğu reva görenlerle artık uzlaşmayacağız.

Biz metal işçileri “GEÇİNEMİYORUZ! AÇIZ! Mutfaklarda yangın var!” diye haykırıyoruz. Bunu bir baba, bir ana, bir eş olarak söylüyoruz. Yanında aynı kaderi paylaşan işçi arkadaşına, belki de ilk kez bu kadar yakından, candan hissederek, güvenerek, yalın bir şekilde ifade ediyoruz. Birlik ve dayanışmanın, örgütlü olmanın önemini bu vesileyle tekrardan bilincimize çıkartıyoruz. Yüksek enflasyon karşısında aldığımız ücretler eriyip buhar olmuşken, utanmadan sıkılmadan metal patronları ve MESS sefalet ücretlerini dayatıyor. Metal işçilerinin kendilerine daha fazla köle olmasını istiyorlar. Biz “açız geçinemiyoruz” diyorken, MESS “rekabet gücünün artmasından” dem vuruyor. Fabrikalarda gece gündüz demeden, 7/24 en ağır koşullarda daha fazla çalışarak iliklerimize kadar sömürülüyoruz. Çok çalışıyoruz, çok üretiyoruz ama geçinemiyoruz ve gırtlağımıza kadar kredi borçlarının altında eziliyoruz. Metal patronları işçileri “daha fazla iş, daha fazla üretim, daha fazla ihracat, daha güçlü bir Türkiye” masallarıyla kandırmaya çalışıyorlar. Adeta aklımızla dalga geçiyorlar. “Ağalarımız bizimle gerçekten eğleniyor” olsa gerek.

Batsın sizin rekabetiniz! İşyerlerinde aramıza bir virüs gibi soktukları şu “rekabet” lafını duymayanınız yoktur. Patronlar sınıfı, işçilere, birbirleriyle amansız bir yarışa girerek, birbirlerinin sırtına basa basa rekabetle yükselebilecekleri düşüncesini pompaladılar, pompalıyorlar. Sürekli sağlıklı bir vücuda zehir zerk eder gibi zihnimizi sakatlıyorlar, işlevsiz kılmaya çalışıyorlar. Birbirinize güvenmeyin, sırtınızı birbirinize dayamayın diyorlar. Bizim birbirimizden farkımız var mı? Siz söyleyin, biz kanımızla, etimizle, kemiğimizle işçi sınıfıyız. Birleşir, ortak çıkarlarımız için beraber davranırsak hiçbir güç önümüzde duramaz. İşte o zaman başımızı eğip boynumuzu bükmeyiz. İşte o zaman patronların başları sana eğilir, işçi sınıfına eğilir!

Metal işçileri dayatılan sefalet ücretinde uzlaşmak istemiyorlar. Patronlara çok kazandırdığımızı biliyoruz. Onlardan hakkımızı istiyoruz! Kararlıyız! Ekonomik krizi her alanda fırsata çeviren ve haklarımızı görmezden gelerek gasp eden metal patronları bilsin ki patronların kölesi olmayacağız!