Kadınlar ne ister? Bu soruyu sık sık duyarız. Biz kadınlar ne istiyoruz? Kendimize hiç sorduk mu? Eşitliğin olmadığı bir dünyada yaşamaya çalışıyoruz. O halde 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü vesilesiyle isteklerimizi bir sayalım, bakalım çok şey mi istiyoruz?

Eşit işe işit ücret istiyoruz.

Kadın erkek ayrımının yapılmamasını istiyoruz.

Namus belasına ölmemek istiyoruz.

Yolda yürürken arkamıza bakmamak, kendimizi kollamak zorunda kalmamak istiyoruz.

Yol ortasında öldürülmemek istiyoruz.

Çocuklarımızın karnı doysun, aç uyumasınlar istiyoruz.

Savaşların olmadığı, insanların ölmediği, kardeşçe yaşadığı bir dünya istiyoruz.

Doğanın talan edilmediği, yeşil bir dünyada yaşamak istiyoruz.

Sağlam evlerde oturmak istiyoruz…

Aslında hayır, çok şey istemiyoruz ama sorunlarımızın bu sistemde çözülmesi zor hatta imkânsız. Peki, biz ne yapacağız? Birbirimizle arkadaşlıklar kurup sorunlarımızın çözümü için mücadele etmeliyiz. Tıpkı geçmişte kadın ve erkek işçilerin birleşerek, mücadele ederek uzun iş saatlerini indirmeyi başardıkları gibi. Bir şeyleri değiştirmek istersek sınıfımızı bilmek, örgütlü olmak, taleplerimizi meydanlarda haykırmak, istemek zorundayız. Bizde bir deyim vardır “ağlamayan çocuğa meme vermezler” diye. Biz dertlerimizi anlatmazsak, suskun kalırsak, “bunlar bir şey istemiyor, ne güzel” derler, “sorunları yok” diye düşünürler. İnsan gibi yaşamak istiyorsak bu kokuşmuş düzenden kurtulmak için el ele verip mücadele etmeliyiz.

Yaşasın 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü! Yaşasın örgütlü mücadelemiz!