Başladı dünyanın dört bir yanında fırtınalar kopmaya

Çatırdıyor düzenin tahtaları, dökülüyor çivileri tek tek…

Neresinden tutsan elinde kalır bu harabenin

Kaldır sen de başını işçi kardeşim

Kaldır da çatırdayan bu köhne düzen korksun, sallansın

Vur yumruğunu da yıkılsın başlarına

Tut komşunun elinden

Tut yanında çalışan arkadaşının elinden

Tut senin gibi olan herkesin elinden

Bak ne kadar da benziyor sana Ahmet amca

Ne kadar da senin gibi komşun Osman

Yüzündeki yaşanmışlıklar nasıl da senin yaşadıklarına benziyor

Bak o da parmağını kaybetmiş

Nâzım…

Makineye kaptırmış, on üçüncü saatinde mesainin

Senin de ayağından geçmedi mi tuğla yüklü vagon?

Yatmadın mı bir ay boyunca beş kuruşsuz

Ocakta aşsız

Nasıl da benziyor hikâyeleriniz

Hayatlarınız,

Yaşadıklarınız,

Öldükleriniz…

Hepsi aynı her şey birbirinin tıpatıp aynısı

O yüzden

Bırak sana anlatılan masallara inanmayı

O kan emicilere kulak kabartmayı bırak

Ellerine bak!

O çatlamış avuç içlerine bak

Nasırdan kaskatı kesilmiş ellerine…

Doğru olan onlardır

Gerçeği güneşe seren o nasırlı çatlak ellerdir

Tut elleri nasırlı olan,

Elleri var eden herkesin ellerinden.

Tut ve titret tüm dünyayı.