Korkuya boğdular zamanı demişti şair
 Ve eklemişti yine tohumdayız, yine sevinçteyiz işte
 Şimdi de korkuya boğmaya çalışıyorlar zamanı
 Uyuyan devin homurdanmasından ölesiye korkuyorlar!
 Karanlıktan korkanların ıslık çaldığı gibi 
 Kulaklarımıza korkuyu üflüyorlar.
 Ama nafile çabaları
 Durduramayacaklar eli nasırlıların yürüyüşünü
 Uyuyan dev uykusunun son deminde 
 Kartal gözlü, demir bilekli dev uyanmak üzere
 Aydınlık her zamankinden daha yakın
 Gecenin karanlığında yürüyoruz korkusuzca
 Şilili emekçilerin “el pueblo unido” dizeleri dilimizde
 Sudanlı kadınların haykırışları geliyor kulağımıza
 Her dilde marşlar türküler birbirine karışıyor
 Ve hep bir ağızdan söylüyoruz işçi sınıfının kurtuluş marşını
 Enternasyonal okunuyor tüm meydanlarda
 Kızıla bürünmüş meydanlar, gök mavisi bir günde…