Âlemin yazısı üstünde,
  Tüter dalların alevi.
  Kamçılanmış hırçın dumanı çeker bedenim 
  Ve nakışlı sanılan kaderi.
  
  Şuradan çiziyorum, 
  Benim dediğin, üstüne bir tohum dahi ekmediğin toprağı.
  Tutturmuşsun bir kere,
  Bütün soyut kavramları 
  Ve onlarla örüyorsun;
  Duvarlarını ve sınırlarını.
  
  Kalmadı tabi, o eski ruhsatsız yolculuklar…
  Güneyden mevzilenmiş güneşi arkamıza alıp,
  Göç eyleriz;
  Bir camı kırık evden
  Yavruma kurduğum salıncaktan
  Suyundan içtiğim çeşmeden
  Çay kokan sokaklardan
  Soluğumdan, sevgimden
  Ve anamın, babamın mezarından…
  
  Tıraşlamışım işte umudumu 
  Yüzüme süremediğim jiletimle.
  Dilimde bir düğüm,
  Yoksulluğumun göçünde.