Pek çoğumuzun bırak doları olmasını maaş alamadığı bu günlerde, Ekonomi Bakanı biz endişeli işçilerin tüm kaygılarını giderecek, içimize su serpecek açıklamasını yaptı. Sağ ol sayın Bakan içimize su serptin! Ama çarşıda pazarda rakamların dili başka bir şey diyor sayın Bakan! Eriyen ücretlerimizle birlikte giderek yoksullaşan evlerimiz başka bir şey diyor. Çocuklarımız başka bir şey diyor sayın Bakan! Onların basit istekleri karşısında kem küm eden dilimiz başka bir şey diyor. Yoksuluz ve giderek daha da yoksullaşıyoruz! Ama inan ki bu sadece endişeye değil, bizi aptal yerine koyanlara karşı öfkemizin kabarmasına da yol açıyor. Bunu da bilesin!

Avcılar ve Esenyurt’tan kadın işçiler

***

Biz işçilerle resmen dalga geçiyor, bir de pişkin pişkin gülüyorlar. Dolarla işimiz yokmuş sözde. Kullandığımız her ürünün hammaddesi ithal ediliyor bu ülkede! Bizleri aptal yerine koymaya çalışıyorlar ama biz ekonomiyi de amacınızı da iyi biliyoruz. Akrobatlar, cambazlar, palyaçolar, laf ebeleri… Bize bir sirk gösterisi sunuyorsunuz belli ama sanmayın ki sadece izliyoruz! Bu kötü gösterilerin hesabını sormak için güçlenerek geliyoruz.

Sefaköy’den bir grup sağlık işçisi

***

Dövizde ve altında gerçekleşen yükselişle birlikte fabrikamda da maaşlarımızın ne kadar çok eridiğinden konuşuyorduk. Tam da bu öfkeli sohbetlerin üzerine Bakanın açıklaması geldi. Hemen herkes; “Bunlar aklımızla dalga geçiyor, bizi aptal yerine mi koyuyorlar” diye isyan etti. Neticede sadece çalıştığımız sektöre baktığımızda bile neredeyse tüm hammaddelerin ithal edildiğini ve ilaç fiyatlarının da dolarla birlikte yükseldiğini görebiliriz. Evet, bizi aptal yerine koyuyorlar, gözümüzün içine baka baka bizimle dalga geçiyorlar. Biz işçiler aptal değiliz ama örgütsüzüz. Ve ancak örgütlü olursak bu tuzu kurulardan yaptıklarının ve söylediklerinin hesabını sorabiliriz.

Çerkezköy’den bir ilaç işçisi

***

Maliye Bakanı, TL ile maaş aldığımızı doğru söylüyor da çarşıda, pazarda satılanların fiyatının dolarla yarıştığından haberi yok herhalde! Yediğimiz, içtiğimiz, giydiğimiz hemen her şeyin üretimi dolara endeksli. Bunu Bakan herkesten iyi biliyor. Peki, neden böyle bir cümle kullanıyor? Daha doğrusu nasıl kullanabiliyor! İşsizlik ve yoksulluk had safhadayken, geçim bu kadar zorlaşmışken, bizlerle alay edercesine böyle konuşmasının tek nedeni işçi sınıfının örgütsüz olmasıdır. Milyonlarca işçi birlik olsaydık,  hiçbir patron veya temsilcisi çıkıp böyle konuşamazdı. Bizler bir araya gelmeden, birlikte mücadele etmeden bu haksızlıklara dur diyemeyiz.

İstanbul’dan bir grup taşıma işçisi

***

Bizler Esenyurt’ta çeşitli fabrikalarda çalışan işçileriz. Ekonomik kriz sebebiyle yükselen doların bizleri etkilemeyeceğini söylüyorlar. Fakat biz işçiler hayatımızdaki her şeyin ne kadar pahalandığını görüyor ve yaşıyoruz. Ücretlerimiz gün geçtikçe eriyor. Kursağımızdan giren lokma gün geçtikçe küçülüyor. Üstelik yaşamak sadece karnımızı doyurmak değildir. Biz insanız insan gibi yaşamak istiyoruz. Yalanlarına kanmayacağız, bizi insan yerine koymayanlara boynumuzu eğmeyeceğiz.

Esenyurt’tan bir grup işçi

***

Patronlar sınıfının ekonomiden sorumlu zat-ı muhteremleri acaba biz işçileri nasıl varlıklar olarak görüyorlar? Bizleri her şeyden habersiz kuklalar mı sanıyorlar? Yükselen doların altında ezilenin biz işçiler olduğunu bilmediğimizi mi sanıyorlar? Sigaranın kâğıdından telefonların kapağına, teknolojik ürünlerden kursağımızdan geçen her bir lokmaya kadar doların terazisinden geçmeyen ürün var mıdır ülkemizde? Elbette yok. Onların da doğrularla, gerçeklerle işi yok. Ne de olsa onlar için yalanın bini bir para!

Sefaköy’den bir grup eğitim işçisi

***

TÜİK’e göre işsizlik oranlarına dâhil edilmeyen, iş bulma ümidini yitiren genç üniversiteli sayısı 1 milyon 367 bin. Telaşa gerek yok! Bu kayıp kuşak, dolarla maaş almıyor. Hatta maaş almıyor! Ama enseyi karartmayın dolarla işi olmayan gençlerin dolarla borcu da yok! Ama buna da çok sevinmeyin mezun olduktan sonra ödemek zorunda olduğu, ödeyemediği durumda gecikme zammı uygulanan kapı gibi on binlerce liralık KYK borcu var. İş bulma süreleri 1-2 yılı aştığı için borçlarını da ödeyemeyen bu gençlerin 300 binden fazlasının aslanlar gibi icra dosyaları var.

İstanbul’dan genç işsizler