Merhaba arkadaşlar, yıllardır derinleşen yoksulluğumuz Covid-19 “önlemleri” ile birlikte sırtımızda taşınamaz koca bir kambura dönüştü. Orman kanunlarının geçerli olduğu özel sektörde çalışan bir öğretmen olarak şunu söylemek isterim ki bizler il umumi hıfzıssıhha kurullarına değil de “patron-u sıhha” önlemlerine tabiyiz. Orman kanunlarına ve patron-u sıhha kurallarına göre hiçbir işçi işletmeden, işletmenin kârından daha önemli değildir. Pandemi mevzusu çıktığından beri çalışıyoruz ama sigortalarımız yatırılmıyor. Maaşlar ise yarım yatırılıyor. İtiraz edene “kardeşim her yer böyle. İşsiz kalmak daha mı iyi yani” denilerek aba altından sopa gösteriliyor. Ölümü görüp sıtmaya razı olanlarımızın sayısı artıyor. İşten çıkarmalar yasak ama ücretsiz izin adı altında kovulanlarımız binleri aşmıştır. Tazminat mı? Hak getire… Sözleşmeler mi? Her bir maddesi kanunsuz. Çoğu tek nüsha ve işveren kısmı imzasız. Çok sayıda insan bu kahır dolu yaşamı çaresizlik duygusuyla ve çeşitli psikolojik sorunlarla devam ettiriyor.

Kardeşler sorunlarımız gibi sorunlarımızın çözümü de apaçık ortada. Tek yapmamız gereken ortak sorunlarımıza birlikte çözümler üretmek için örgütlenmek. İşçi sınıfının örgütlü mücadelesinin bir parçası olmaktan başka kurtuluş yolumuz yok. Ya birlik olup sorunlarımıza çözüm üretiriz ya da kapitalizmin cenderesinde tek tek sıkışır kalırız. Bu nedenle gelin dayanışma içinde olalım, omuz omuza verelim. Yaşasın işçi sınıfının haklı mücadelesi.