Merhaba dostlar. Hepimizin bildiği gibi hükümet Covid-19’a karşı gerçek önlemler almak yerine tekrar yasakları başlattı. İlk yasaklar uygulandığında sokakları muazzam bir sessizlik almıştı. Babamla arada kahvelerimizi alır, balkona çıkardık ve etrafa şöyle bir bakar, Covid-19 sayesinde insanları bir anda nasıl eve tıktıklarından konuşurduk. Babam anlatırdı; en son sokağa çıkma yasağının 1980 darbesinde olduğundan bahsederdi. Ben de “vay be” diye düşünürdüm, “demek on yıllar sonra bir şekilde gene tıktılar insanları evlerine!”

Bir diğer sorun da virüs bahanesiyle görüşebileceğimiz yerleri kapatmalarıydı. Bu süreçte yan yana olamayışımız canımı çok sıkıyordu. Biz bir şekilde görüşüyorduk, hatta UİD-DER’li dostlarımız ziyaret ediyordu bizi. Ama insan tüm dostlarıyla yan yana olmayı da arıyor. Derken yasaklar yavaş yavaş kaldırıldı, sokağa çıkabiliyorduk nihayet, hatta okullar bile açılmıştı. Staj maaşım yeni yatmıştı, yani “yarı alın teriyle kazandığım ilk maaşımdı” ve ilk olduğu gibi sonu da çabuk oldu. Anlayacağınız tam şöyle bir “oh” çekiyordum ki tekrardan başlattılar yasakları. Benim okulum ve stajım yine yalan oldu. Şimdi yine evdeyim ve yine sizlerden kopardılar beni. Bu zamanlarda şöyle olurum; canım sıkılır sizlerden uzaklaştırıldığım için. 

Ebeveynimizin en sevdiği vazoyu kıran çocukmuşuz gibi cezalandırdılar biz gençleri. Sanki virüsü sadece biz bulaştırıyoruz. Baktım yasaklar listesine, “20 yaş altı” yazıyor, “ah, hapis hayatına gene başlıyoruz” dedim. Aslında lafı çok dolandırdım anlatmak istediğim şey şuydu: Yasak süreçlerinde yüreğim yoğun bir özlemle doluyor. Mücadele örgütümüzün kıymetini iyi anladığım zamanlarım oldu böylelikle. Bu özlemler birikir, gece rüyalarımda yaşamaya başlarım mücadelemizi. Yüz yüze etkinlikler yaptığımızı görüyorum düşlerimde. Yine çok güzeliz, yine çok kalabalığız ve umutluyuz gelecek güzel günler için. Ben de bu süreçte hem evde umudumu yeşertmiş oldum hem de düşlerimde. Şunu çok iyi anladım örgütlü mücadelede umut çok önemliymiş bizler için. Umut demişken çok yakında görüşeceğimizi umuyorum. Görüşmek üzere dostlarım. Umutla kalın.