Yeni yıl geldi, her şeye zam geldi ama bizim maaşlarımız hâlâ olduğu yerde duruyor. Bu yüzden biz de fabrika yetkililerine maaş zammı ile ilgili bilgilendirilmek istediğimizi söyledik. Bizlere hiçbir cevap verme tenezzülünde bulunmadılar tabi. Yönetim binasının önünde bir cevap aramaya çalıştık. Amacımız sadece bir açıklama yapılmasını sağlamak ve sözlerimizin, varlığımızın dikkate alınmasıydı.
Onlar bizleri kışkırtarak konuyu dağıtmaya çalıştılar. Böyle yaptıkça zam alamayacağımızı söylediler. Biz ise sadece zamlarımızın neden Ocak ayında yapılmadığını ve bunun için neden bilgilendirilmediğimizi sorduk. Sesini çıkaranı bastırmaya çalıştılar. Biz ise sorularımızı ardına kadar sorduk. Kiraların, elektriğin, suyun, doğalgazın kısacası her şeyin Ocak ayı itibariyle zamlandığını anlattık. Konuşanların sayısı arttıkça gördük ki, birlikte hareket edersek güçlüyüz.
O güne kadar bizi ciddiye almayanlar, yan yana geldiğimizde son sözümüze kadar bizi dinlemek zorunda kaldılar. Yanımızdan kaçmak için mola saatinin bitmesini bahane olarak kullandılar. Önceki yıllarda bazılarımız bireysel ve öfkeyle hareket etmiş, patronun oyununa gelmiştik. Ama bu yıl yaşadıklarımızdan ders alıp ona göre hareket etmeyi başardık. Hem bir araya geldik hem de öfkemizi hep bir ağızdan dile getirdik. Biz olmanın haklı gururunu yüreklerimizde hissederek dimdik geçtik tezgâh başlarına. Yan yana gelince sesimiz ne kadar da gür çıkıyormuş, ne kadar da güçlü oluyormuşuz meğer. Bu küçük bir adımdı belki. Ama yine de bir ilerlemeydi bizim için. Korkumuzu yendik, bir araya geldik. Bizler, bizleri sömürenlere karşı birlikte mücadele etmeyi öğrenmeli ve korkmadan, yılmadan mücadeleyi büyütmeliyiz.