Merhaba işçi kardeşlerim. Ben bir kadın işçiyim, aynı zamanda bir anneyim. İki yıl önce UİD-DER’le tanıştım. İyi ki tanışmışım, çok şey öğrendim. Gerçek dostları orada buldum. Yıllardır bulamadığım yerimi yurdumu buldum. Sınıfımı buldum. Emekçi kadınlar olarak kendimizle, sınıfımızla ilgili bilmediğimiz o kadar şey olduğunu gördüm ki… Hak mücadelesini, sınıfımızın tarihini ve gücünü öğrendim. Artık komşularıma, arkadaşlarıma UİD-DER’e gelmelerini, kendileri için de bir şey yapmaları gerektiğini anlatıyorum. Mücadelenin içinde yer almak bizi mutlu ediyor, hayatımızı anlamlı kılıyor. Emekçi kadınlar olarak sorunlarımızı paylaşıyor, çözüm üretmeye çalışıyoruz. İnanın, o an çözüm bulamasak da paylaşmak bile insana çok iyi geliyor, manevi güç veriyor. İşten eve, evden işe bir yaşam, sadece ev işleriyle geçen bir hayat, hayat olabilir mi? Emekçi kadınlar olarak artık kabuğumuzdan çıkmamız, mücadeleyle tanışmamız lazım.

Ben 38 yaşındayım ve hayatımda pek çok ilki UİD-DER sayesinde yaşadım. İlk 1 Mayıs’ımı, ilk tiyatroya gidişimi, ilk sahnede şiir okuyuşumu ve ilk direniş ve grev ziyaretimi… İnanıyorum ki daha pek çok ilk yaşayacağım. UİD-DER benim ve ailemin evi gibi oldu. İyi ki tanımışım UİD-DER’i ve iyi ki UİD-DER’liyim!

UİD-DER Yürüyor, Mücadele Büyüyor!