Yaşamak değil ki bizimkisi.
İdare ediyoruz işte
İdare lambası gibi
Azar azar.
İdare lambası deyince, hani
Ne söner,
Ne ışıtır hesabı yani…
Göz gözü görecek kadar; azar azar…
Etle
Sütle
Değilse de;
“Şükür” doyuyoruz işte,
Bulgurla, somunla
O da ancak
Doydu doyacak kadar
Yani, azar azar…

Tanrı sanki
Dünyanın bütün acılarını
Çekelim diye yaratmış bizi.
Kahkahalarla gülmek ne kelime,
Bir tebessüm dolanır ancak,
Dudaklarımızın kenarında,
Ancak o da… azar azar…

Ağrıdan, sızıdan başka bir şeye
Yer kalmaz yüreklerimizde.
Yağmur altında ıslanır gibi
Islanmasak da aşktan
Damlar durur işte
İmbikten damlar gibi yüreklerimize
O da yine azar azar.
Ve ancak,
Ve elbette ki
Kara bir yazı değildir alnımızdaki.
Tanrı kelamı hiç değil çektiklerimiz.
Öyle bir öfke,
Öyle bir acı ve hınç ki yüreğimizdeki;
Ahdettik
Baş koyduk
Yıkacağız düzeninizi ve söküp atacağız yeryüzünden
Zerresinden eser kalmayıncaya kadar
Azar Azar