Bizler farklı fabrika ve sektörlerde çalışan kadın işçileriz. Bizi bir araya getiren, sınıf kardeşi olduğumuzu öğreten UİD-DER’in 15. kuruluş yılını coşkuyla selamlıyoruz. “Bir insan neyi değiştirebilir ki” demiyoruz. Çünkü o bir insanın UİD-DER’le yolu kesiştiğinde, kendini, ailesini ve çevresini nasıl değiştirdiğini öğrendik biz. Biz değişiyoruz ve o değişim çevremizi de etkiliyor.

Kadın olmak zordur bu topraklarda. İkinci sınıf insan olarak görülüp ve ne yazık ki aşağılanırız çoğunlukla. Biz geçmişte bunu fazlasıyla yaşadık. Ama UİD-DER’le tanıştıktan sonra hayatın yarısı olduğumuzu ve mücadelenin de yarısı olacağımızı öğrendik. Bizler kadınıyla-erkeğiyle mücadelenin içine girdiğimizde gücümüzün farkına vardık. Hayata, insanlara karşı yitirdiğimiz güven duygusunu yine UİD DER’le kazandık. Önceden olsa fabrikada bir haksızlıkla karşılaştığımızda susup “ben tek başıma ne yapabilirim ki” der durumu kabullenirdik. Ama şimdi “ben ne yapabilirim?” diye kendimize sorup sınıfımızın tarihine dönüp bakıyoruz. Bütün bunları bize taşıyan, bize gücümüzün farkına varmayı öğreten örgütümüze teşekkür ediyoruz.

15 yılda neler değişti, neler yıkıldı, neler tükendi. Etrafımıza baktığımızda yıkılan, eskiyen, tükenen o kadar çok şey görüyoruz ki. Böylesi bir çürümenin içinde biz şanslı olan taraftayız, çünkü UİD DER’liyiz. UİD-DER bizim yarına dair umudumuzu büyütüyor, karanlığın içinde fener olup yolumuzu aydınlatıyor. İşçi sınıfının tarihini geçmişten geleceğe taşıyor. Onun sayesinde öğreniyor, öğrendiklerimizi öğretiyoruz. Bu çok kıymetli bir şey. Ama en önemlisi dayanışmacı değerlerimizi korumamızı, işçi olmanın yalnızca çalışmaktan ibaret olmadığını öğreniyoruz. UİD-DER bizim için nefes oldu, özgürlüğün adı oldu. UİD DER’in 15. yılı işçi sınıfına ve emeği geçen herkese kutlu olsun!