Geçtiğimiz haftalarda, Kırklareli’nde kâğıt toplayan 8 yaşında bir çocuk bacağını pres makinasına kaptırdı. Adı öğrenilemeyen Afgan çocuk işçi, olay yerine gelen sağlık ekiplerince hastaneye kaldırıldı. Çocuğun daha sonra İstanbul’a sevk edildiği öğrenildi. Bu daha adı bile bilinmeyen çocuğun parkta oynaması gerekirken, okula gitmesi gerekirken bacağını pres makinesine kaptırması sistemin ne kadar bozuk olduğunun, acımasızlığının göstergesidir.

Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) yaptığı araştırmalarda, dünya genelinde neredeyse her 10 çocuktan birinin işçilik yaptığını açıkladı. Afrika’da her 5 çocuktan biri, Arap ülkelerinde 35, Avrupa ve Orta Asya’da 25, Amerika kıtasında 19, Asya-Pasifik bölgesinde ise her 14 çocuktan biri işçi. Türkiye’de ise durum şöyle; 2019 yılında çocuk nüfusu 22 milyon 876 bin 798 olarak belirlenirken, TÜİK verilerine göre 720 bin; DİSK’in hazırladığı rapora göre ise 2 milyona yakın çocuk işçilik yapıyor.

Türkiye Esnaf ve Sanatkârları Konfederasyonu (TESK) Genel Başkanı Bendevi Palandöken, çocuk işçiliğiyle topyekûn mücadele edildiğini ve 2023 tarihinde Türkiye’de çocuk işçiliğinin biteceğini öne sürdü. Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) ise 2025 tarihinde dünyada çocuk işçiliğinin biteceğini açıkladı. Gerçekten öyle mi, gerçekten bitecek mi bu zulüm? Bu sistem altında biteceğine asla inanmıyorum.

İşçilerin canı ve kanı pahasına devam eden kâr düzeni son bulmadan çocukları daha güzel bir gelecek beklemiyor. Çocukları dişlerinin arasında çiğneyen bu kan emici canavarı alt etmenin zamanı geldi de geçiyor. Daha neyi bekliyoruz? Daha kaç çocuk hayatını kaybedecek? Kaç çocuk daha minik ellerini, kollarını makinelere kaptıracak?