UİD-DER’li işçiler olarak Nedex Kimya işçilerini grevlerinin 10. gününde ziyaret ettik. Ziyaret için toplanmaya başladığımızda hepimizi bir heyecan sarmıştı. Herkesin yüzünde mücadele eden işçilerle dayanışma içerisinde olmanın verdiği sevinç, heyecan vardı. Ama iki kardeş olarak bizim heyecanımız bir başkaydı. Çünkü ilk defa bir grev ziyaretine gidecektik. Sloganları güçlü bir şekilde haykırma, grev halayını büyütme, grevdeki işçilere moral verme isteği, heyecanı vardı. Daha önce direnişteyken ziyaretçilerin yolunu gözlerdik. Ziyaretçiler geldiğinde kendimizi çok güçlü ve yalnız olmadığımızı hissederdik, heyecanlanırdık. Ziyarete gidince daha fazla heyecan duyuyormuş insan, onu anladık.

Grev alanına gittiğimizde ağırlıklı olarak erkek işçiler vardı ama üç tane de ablamız vardı ve üçü de greve sahip çıkıyordu. Bu kadın işçileri mücadelenin önünde görmek çok duygulandırdı bizi. Çünkü yaşları bizim iki katı yaşımızda, bizim yaşımızda çocukları olan hatta torun sahibi olan kadın işçilerdi. Çocuklarına, torunlarına verdikleri haklı mücadeleyi anlatıyorlardı. Çalıştığımız işyerlerinde genç işçiler bile “ne olacak, kimse mücadele etmiyor, bir şey değişmez” derken orada o kadın işçileri haksızlığa karşı direnirken görmek çok etkiledi, mutlu etti, umutlandırdı. Kadın işçiler, kendilerini ziyarete gelip dayanışmada bulunan işçiler olduğunu anlattılar. Aylar önce aynı işyerinde çalışmış, uzakta oturan işçi arkadaşlarının bile ziyarete gelip destek olduklarını anlatmaları tüylerimizi diken diken etti, duygulandırdı. Patronlar sınıfının özellikle biz gençlere yönelik yalnızlaştırmaya, bireyselleştirmeye yönelik anlattıklarının ötesinde bir şey gördük. İşçiler sıcak dostluklar kurup, birbirlerine güvenip dayanışma, yardımlaşma içerisinde olabiliyorlar. Üstelik nereli oldukları, Türk ya da Kürt olmaları da fark etmiyor. Aynı sorunları yaşayan işçiler, aynı mücadelenin parçası olabiliyorlar. Buna ziyaret ettiğimiz Nedex grevinde şahit olduk. Demek ki başka yerlerde de olabilir. Nedex işçilerine mücadelelerinde başarılar diliyoruz.

Yaşasın Sınıf Dayanışması!