Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Başkanı Rifat Hisarcıklıoğlu’nu hepimiz bir fotoğraf karesiyle hatırlıyoruz. Cumhurbaşkanı Erdoğan, koronavirüs tedbirleri bahanesiyle patronlar için ballı teşvik paketi müjdesi verdiği toplantıda, “yüzün gülüyor” demişti Hisarcıklıoğlu’na. Geçtiğimiz günlerde Balıkesir Sanayi Odasını ziyaret eden Hisarcıklıoğlu, “sanayicinin yüzü gülüyor” diyerek bu sözleri bir kez daha doğruladı. Çünkü sanayiciler, sermaye sahipleri gerçekten de dizginsizce kâr etmeye devam ediyorlar. Ama emekçiler işsizlik ve hayat pahalılığı yüzünden daha da yoksullaşmış durumda.
Hisarcıklıoğlu, emekçilerin içine itildiği durumun sorumlusunun iktidar ve sermaye sınıfı olduğunu gizlemek için yine olmadık çarpıtmalara girişti. İşsizliğin on milyonu aştığı, genç işsizliğin yüzde 50’leri bulduğu bir ülkede sanayicilerin nitelikli işçi bir yana düz işçi bile bulamadığını söyledi: “Allah’a çok şükür, sanayicilerimizin yüzü gülüyor. Bakınız, ben birçok şehre gittiğim zaman billboardlarda, «organize sanayi bölgesinde işçi aranıyor» diyorlar. Düz işçi bulamıyor sanayici, bırakınız nitelikli işçiyi.”
İktidar ve patronlar, işçileri kölece koşullara ve sefalet ücretine mahkûm ediyor. Milyonlarca işçinin asgari ücretle çalışacağı bir iş bulması bile mümkün olmuyor. İŞKUR’un önünde uzayan kuyruklar Hisarcıklıoğlu’nun yalanlarını boşa çıkartıyor. Eğer sanayiciler düz işçi bile bulamıyorlarsa uzayıp giden işsiz kuyrukları başka bir ülkeden mi? Bir başka soru daha sorarak noktalayalım: Acaba gözünü kâr hırsı bürümüş patronlar, nasıl bir işçi arıyor, bu işçiye ne kadar ücret öneriyor ve kaç saat, hangi koşullarda çalışmayı öneriyorlar? Sakın köle arıyor olmasınlar?