Ankara’nın göbeğinde, Altındağ’da Suriyeli göçmenlere yönelik faşist saldırılar gerçekleşti. Suriyelilere ait ev ve işyerleri yağmalandı, yakıldı. Öncelikle ifade etmek lazım ki kışkırtılan milliyetçiliğin ve faşist saldırıların amacı emekçileri karşı karşıya getirmek, düşmanlaştırmaktır. Bu saldırılar iktidarın toplumu korkutup sindirmesine hizmet ediyor. Göç ve göçmenlik sorununun gerçek nedeninin anlaşılmasını engelliyor. Bilelim ki milliyetçiliği kışkırtıp emekçileri arkalarına takmak isteyenler, bu yolla kendi siyasi projelerini hayata geçirmeye çalışıyorlar.

10 Ağustosta, Ankara’nın Altındağ ilçesine bağlı Battalgazi Mahallesinde bir parkta Suriyeli ve Türk gençlerden oluşan iki grup arasında tartışma çıktı. Tartışma sonucu bıçakla yaralanan Emirhan Yalçın adlı genç, kaldırıldığı hastanede hayatını kaybetti. Gözaltına alınan iki kişi ise tutuklandı. Olayın hemen ardından Yalçın’ın Suriyeli sığınmacılar tarafından bıçaklandığı haberleri jet hızıyla yayıldı. Bunun üzerine sokağa çıkanlar Suriyeli göçmenlere ait dükkânlara ve araçlara saldırmaya başladı. Olayın ikinci günü akşam saatlerinde toplanan yüzlerce kişi, kalabalık gruplar halinde göçmenlere ait evlere, işyerlerine ve araçlara saldırmaya devam etti. Tekbir getiren gruplar “biz burada mülteci istemiyoruz, Afganlar defolun, Suriyeliler defolun!” diyerek slogan attı, Suriyeli göçmenlere ait dükkânları yağmaladı. Olay yerine çok sayıda polis geldi fakat saldırgan gruba müdahale edilmedi, saldırılar gece boyunca artarak devam etti. Yani olayların büyümesini engellemek için önlem alınmadı, saldırganlara zamanında müdahale edilmedi, gerilimin büyümesi beklendi. Elbette bu tehlikeli tutumun, saldırganların cesaretlendirilip yönlendirilmesinin bir anlamı var.

Son günlerde Afgan göçmenler üzerinden de planlı bir şekilde göçmen düşmanlığı yükseltiliyor. Emekçiler arasındaki etnik, kültürel ayrımlar büyük düşmanlıkları körüklemek için kullanılıyor. Toplumda gerilimi yükselterek esas sorunların üzerini örtme ve iktidarlarını sürdürme çabasında olanlar, oyunlarını hayata geçirmek üzere bir kez daha düğmeye basmıştır. Türkiye büyük bir göç sorunuyla karşı karşıyadır ama bilmeliyiz ki yıllardır sürdürülen dış politika ile bugün yaşananlar arasında sıkı bir ilişki var. Daha düne kadar Şam’daki Emevi Camii’nde namaz kılmak isteyenler, savaşı körükleyenler, uluslararası kurumlara basınç uygulamak için göçmenleri ülkeye çağıranlar iktidardakiler değil miydi? Suriye’nin bugünkü durumundan siyasi iktidar sorumlu değil midir? Suriye’den Libya’ya, Irak’tan Afganistan’a macera peşinde koşan bu iktidardan başkası değildir.

Savaştan kaçan milyonlarca insanın kültürünü hiç bilmedikleri bir ülkeye göç etmesi, kaçınılmaz olarak toplumsal sorunlar doğurur. İktidar bu sorunlar için uzun vadeli politikalar geliştirmek ve göçmenlerin topluma uyumunu sağlamaya yönelik somut çözümler bulmakla görevlidir. Türkiye’de ise göçmenler kelimenin gerçek manasıyla kaderlerine terk edilmiştir. Kentlerin belli mahallelerinde yığınlar halinde yaşamış, toplumdan dışlanmıştır. Yükseltilen milliyetçilik dalgasını da eklediğimizde göçmenler, topluma yabancılaşan, toplumdan korkan ve her daim teyakkuz halinde olmaya mecbur bırakılan bir kitleye dönüştürülmüştür.

İktidar, misafir diyerek göçmenlere sahip çıktığını iddia ediyor. Bu koca bir yalandır. Suriye’den gelen göçmenlere mültecilik statüsü dahi verilmemiştir. Yani milyonlarca göçmen hukuki güvence ve uluslararası korumadan mahrum bırakılmıştır. Sanayi havzalarında, atölyelerde ucuz işgücü olarak göçmenler, uzun saatler boyu kölelik koşullarında çalışmaya mahkûm edilmektedir. En izbe yerlerde, temel insani ihtiyaçlarını dahi karşılayamadan onlarca kişi balık istifi yaşamaktadır. Öte yandan milyonlarca göçmenin topluma entegrasyonu için devlet hiçbir adım atmamıştır. Bugün yaşanan saldırılar bakımından bu husus oldukça önemlidir. Çünkü savaştan kaçan milyonlarca insanın kültürünü hiç bilmedikleri bir ülkeye göç etmesi, kaçınılmaz olarak toplumsal sorunlar doğurur. İktidar bu sorunlar için uzun vadeli politikalar geliştirmek ve göçmenlerin topluma uyumunu sağlamaya yönelik somut çözümler bulmakla görevlidir. Türkiye’de ise göçmenler kelimenin gerçek manasıyla kaderlerine terk edilmiştir. Kentlerin belli mahallelerinde yığınlar halinde yaşamış, toplumdan dışlanmıştır. Yükseltilen milliyetçilik dalgasını da eklediğimizde göçmenler, topluma yabancılaşan, toplumdan korkan ve her daim teyakkuz halinde olmaya mecbur bırakılan bir kitleye dönüştürülmüştür. İktidarın dış politikası ve bu gerçekler sorgulanmadan göçmen sorunu anlaşılamaz, sorunun çözülmesi yolunda doğru düzgün adım atılamaz.

Türkiye’deki işsizliğin ve yoksulluğun asıl nedeni göçmenler değil kapitalist sömürü düzenidir. Üç kuruş karşılığında göçmenleri iliklerine kadar sömüren sermaye sınıfıdır. Türkiye’deki işçilerin işini elinden alan göçmenler değil, daha fazla kâr elde etmek isteyen bu açgözlü sermaye sınıfıdır.

Siyasi iktidar bağıra bağıra geliyorum diyen saldırılara karşı hiçbir önlem almamıştır. Polis saldırıları izlerken, iktidar muhalefeti suçlayarak bir kez daha sorumluluktan kaçınıyor. Oysa polisin göz yumması olmadan böylesine kapsamlı bir saldırının olması mümkün değildir. Siyasi iktidar, bu tür saldırıları kullanarak toplumu korkutup sindirmeye çalışıyor. Yani Altındağ’daki faşist saldırı iktidarın çıkarlarına hizmet ediyor. İktidarın göçmenleri kendi kirli emellerine alet etmesine de burjuva muhalefetin ırkçı propagandasına da HAYIR demeliyiz. Asıl düşmanımız bizlerin de göçmen kardeşlerimizin de yaşamını cehenneme çeviren kapitalist egemenlerdir. Türkiye’deki işsizliğin ve yoksulluğun asıl nedeni göçmenler değil kapitalist sömürü düzenidir. Üç kuruş karşılığında göçmenleri iliklerine kadar sömüren sermaye sınıfıdır. Türkiye’deki işçilerin işini elinden alan göçmenler değil, daha fazla kâr elde etmek isteyen bu açgözlü sermaye sınıfıdır. Milliyetçilik tuzağına düşüp öfkemizi yanlış kanallara akıtmayalım! Örgütlenelim ve göçmen kardeşlerimizi de bu örgütlülüğün bir parçası yapalım. İşte o zaman açgözlü sermaye sınıfına ve egemenlerin kirli oyunlarına dur diyebiliriz!